محققین دانشگاه اسکاتلندی آبردین، در تلاشند تا با استفاده از فناوری نانو، تولید گاز در دریای شمال را افزایش دهند. در این فناوری که تحت عنوان «مایعات هوشمند» توسعه یافته است، از نانوذرات به منظور بهبود تکنیک‌های موجود برای تولید و استخراج گاز استفاده می‌شود. این پروژه که از سوی دو ایرانی به نام‌های امین شریفی و روزبه رفعتی هدایت می‌شود، مشکل فشار کم مخازن گازی را مرتفع می‌نماید. گفتنی است که پروژه مذکور، با پشتیبانی مرکز فناوری نفت و گاز «OGTC» و سه شریک صنعتی در حال اجرا بوده و در صورت موفقیت، در سال ۲۰۲۱ در دریای شمال به کار گرفته می‌شود.

محققین دانشگاه سنگاپوری نانیانگ، ایده‌ای جدید و مبتکرانه برای مبارزه با سلول‌های سرطانی ارائه نموده‌اند. در حالی‌که اکثر تحقیقات پیشین، نانوذرات را به عنوان حامل‌های دارویی مورد استفاده قرار می‌دادند، اما این بار نانوذرات حامل دارو نبوده و خود کشنده سلول‌های سرطانی می‌باشند. در این روش، بر روی نانوذرات سیلیس، پوششی از «فنیل‌آلانین» ایجاد شده که سلول‌های سرطانی به آن‌ها نیازمندند و به همین دلیل ذرات به راحتی جذب سلول‌های سرطانی می‌شوند.

استارت‌آپ هندی «میوز نانوبات»، موفق به تولید نوعی پوشش نانویی برای منسوجات شده که ویروس کرونا را در کمتر از ۵ دقیقه غیرفعال می‌سازد. آزمایش‌های مرتبط با سنجش اثر ضدویروسی، نشان می‌دهد که این نانوپوشش منحصربه‌فرد، ۹۹.۹۹ درصد از عوامل بیماری‌زا را در کمتر از پنج دقیقه غیرفعال ساخته و همین مسئله پتانسیل بالایی برای استفاده از این فناوری ایجاد نموده است. این شرکت، نصب ماشین‌آلات مربوط به اعمال نانوپوشش را در ۱۵ شرکت نساجی هندی تا پایان سال جاری هدف قرار داده است.

یکی از راهکارهای توسعه نسل جدید خودروهای پاک، استفاده از پیل‌های سوختی هیدروژنی است. با این حال، مشکلات عملکردی و هزینه بالای این پیل‌ها، تجاری‌سازی و تولید به مقیاس آن‌ها را به تعویق انداخته است. صفحات دوقطبی مورد استفاده در این پیل‌ها، شامل یک پوشش طلا بوده که هم هزینه‌بر بوده و هم فرآیند ساخت آن‌ها را پیچیده می‌سازند. در واکنش به این محدودیت، مؤسسه فناوری فرانهوفر آلمان، با همکاری گروه خودروسازی دایملر و یک شرکت فولادی، راهکار مناسبی برای این چالش یافته‌اند. در این فناوری، به جای طلا، از یک پوشش کربنی با ضخامت نانومتری استفاده شده که علاوه بر کاهش هزینه‌ها، تولید انبوه را ساده‌تر می‌سازد.

محققین دانشگاه پوردو، نانوژنراتورهای جدیدی توسعه داده‌اند که رصد ضربان قلب بیمار را بسیار ساده‌تر از دستگاه‌های الکتروکاردیوگرام فعلی می‌نماید. این نانوژنراتورهای تریبوالکتریک پوشیدنی، بدون هیچ سیم و دستگاه جانبی به بدن متصل شده و وضعیت ضربان قلب بیمار را نشان می‌دهند. این دستگاه پوشیدنی، برای تأمین انرژی خود نیازی به باتری یا انرژی الکتریکی خارجی نداشته و به صورت مستقل عمل می‌کند.

یک استارت‌آپ سنگاپوری، با بهره‌گیری از فناوری نانو، شیشه‌های هوشمندی تولید نموده که هزینه‌های انرژی در ساختمان‌های تجاری و مسکونی و حتی اتومبیل‌ها را به شدت کاهش می‌دهد. در این فناوری، از نانوذرات روکش‌داری استفاده شده که با اعمال ولتاژ خارجی، قابل جهت‌گیری بوده و به این ترتیب، با تغییر رنگ و دما، امکان بیشینه‌سازی صرفه‌جویی انرژی در ساختمان‌ها را ممکن می‌سازند. این نوآوری پیشرفته، شامل یک سیستم کنترل مبتنی بر اینترنت اشیا است که با تلفن هوشمند کاربران و سیستم‌های مدیریت ساختمان منطبق می‌گردد.

شرکت «نکست‌ژن نانو»، اخیراً به پیشرفت‌های قابل توجهی در خصوص سلول‌های فتوولتائیک آلی دست یافته که استفاده از آن‌ها را اقتصادی می‌کند. نکست‌ژن موفق به دستیابی به بازده‌ ۲۲ درصدی در این سلول‌ها شده که استفاده از آن‌ها را مقرون به صرفه می‌نماید. هزینه‌های پایین‌تر سرمایه‌گذاری و زیست‌محیطی، وزن پایین و انعطاف‌پذیری قابل توجه، از مزایای مهم این سلول‌ها بوده که استفاده از آن‌ها را در شرایط مختلف ممکن می‌سازد.

«هایدل» که یک شرکت فعال در حوزه توسعه مواد نانویی است، خبر از امضای یک موافقت‌نامه همکاری با یک شرکت مهندسی داده است. بر اساس این توافقنامه، هایدل به شرکت «داوتی» که تولیدکننده پروانه‌های مورد استفاده در هواپیماها و کشتی‌ها است، برای امکان‌سنجی و توسعه فناوری‌های مرتبط با مواد جدید، از جمله گرافن کمک می‌کند. توسعه پوشش‌های مقاوم در برابر فرسایش، امکان‌سنجی تغییر فناوری‌های مورد استفاده برای موتور پیشران ملخ هواپیما و استفاده از پتانسیل‌های گرافن در حوزه‌های مختلف، از مواردی است که هایدل بایستی به داوتی کمک نماید.

بنا بر آخرین پیش‌بینی‌های صورت گرفته در خصوص بازار جهانی گرافن در صنعت الکترونیک و با در نظر گرفتن بحران کرونا ویروس، حجم این بازار تا سال ۲۰۲۷ میلادی، چیزی بالغ بر ۳.۲ میلیارد دلار خواهد بود. حجم بازار مذکور در سال ۲۰۲۰، قریب به ۴۲۴.۷ میلیون دلار برآورد شده که تا سال ۲۰۲۷ میلادی، با نرخ رشد مرکب سالیانه تقریباً ۳۳.۴ درصدی همراه می‌باشد.

محققین موفق به توسعه نوعی حسگر زیستی مبتنی بر فناوری نانو شده‌اند که قادر به شناسایی باکتری‌های مضر موجود در آب آشامیدنی است. این فناوری منحصربه‌فرد که آلودگی‌های عامدانه و ناخواسته را در زمان واقعی تشخیص می‌دهد، بخشی از برنامه علمی ناتو برای صلح و امنیت بوده که طی همکاری فعال ایتالیا به‌عنوان یکی از اعضای ناتو و کره جنوبی توسعه یافته است. این حسگر زیستی، از نانوذرات طلا برای تشخیص پاتوژن‌ها و فیلمی از یک کریستال مایع برای تشخیص در زمان واقعی تشکیل شده است.