محققین دانشگاه کوئینزلند موفق به توسعه روشی ساده، سریع و مؤثر برای حذف مواد شیمیایی «PFAS» از آب شده‌اند. در این روش، ابتدا مواد پر فلوروآلکیل و پلی فلوروآلگیل توسط نانوذرات مغناطیسی پوشانده شده و سپس به کمک یک آهنربا جداسازی می‌شود. آزمایش‌های صورت گرفته حکایت از جداسازی 95 درصدی این آلاینده‌ها در کمتر از یک دقیقه دارد.

دکتر چنگ ژانگ (Cheng Zhang)، استاد مهندسی شیمی و شیائو تان (Xiao Tan) دانشجوی دکتری مؤسسه نانوفناوری و زیست‌فناوری استرالیا (AIBN)، این فناوری را توسعه داده و با توجه به پتانسیل بالا، در صدد تجاری‌سازی آن می‌باشند. دکتر ژانگ در خصوص این روش جدید می‌گوید: «حذف مواد شیمیایی PFAS از آب‌های آلوده برای حفاظت از سلامت عمومی و محیط‌زیست ضروری است. اما روش‌های موجود به ماشین‌آلاتی مانند پمپ نیاز دارند، زمان زیادی می‌برند و به منبع انرژی نیازمند می‌باشند. این در حالی است که روش ما حذف بیشتر این مواد شیمیایی را به روشی سریع‌تر، ارزان‌تر، پاک‌تر و بسیار ساده‌تر امکان‌پذیر می‌نماید. از آنجایی‌که فرآیند ما به برق نیاز ندارد، می‌توان از آن در جوامع دور و خارج از شبکه نیز استفاده کرد.»

مواد «PFAS» ترکیباتی مصنوعی هستند که از دهه 1950 در صنعت و محصولات مصرفی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این مواد شیمیایی در محیط‌زیست باقی مانده و به‌طور بالقوه منجر به مشکلاتی برای سلامتی انسان می‌شوند. تکنیک جدید برای حذف «PFAS» شامل تصفیه آب‌های آلوده با محلول جدیدی به نام جاذب پلیمری فلوئوردار مغناطیسی است. ژانگ در خصوص این راهکار جدید می‌گوید: «راه‌حلی که ما ایجاد کرده‌ایم، ذرات PFAS را پوشانده و سپس می‌توانیم از آهنربا برای جذب، جداسازی و حذف آن‌ها استفاده کنیم. این محلول تا 10 بار قابلیت استفاده مجدد دارد و تیم ما اکنون آزمایشات را افزایش داده و امیدواریم در سه سال آینده یک محصول تجاری در دسترس داشته باشیم.»

گفتنی است که این پروژه توسط شورای تحقیقات استرالیا، شورای ملی تحقیقات بهداشتی و پزشکی استرالیا، شرکت «Chemours» و وزارت دفاع ایالات متحده تأمین مالی شده و پروفسور اندرو ویتاکر (Andrew Whittaker) رئیس تحقیقات مرکز نانوفناوری و زیست‌فناوری استرالیا نظارت بر آن را بر عهده دارد.

گفتنی است، در حالی که روش‌های موجود برای حذف این آلاینده‌ها از آب همراه با مصرف بالای انرژی بوده و در عین حال زمان‌بر و همراه با عملیات پیچیده می‌باشند، اما روش جدید مصرف انرژِی خاصی نداشته، با سرعت و در کمتر از 30 ثانیه می‌تواند بازیابی را انجام دهد، ظرفیت قابل توجهی دارد و در عین حال قابلیت بازتولید نیز برای آن وجود دارد و همه این‌ها حکایت از پتانسیل بالای این روش برای تصفیه آب‌های آلوده و قابلیت تجاری‌سازی این روش دارند.

مرجع: «UQ.edu»