تیمی از محققین دانشگاه «UNIST» کره جنوبی، موفق به ساخت الکترودهای جدیدی شده‌اند که با هزینه کم‌تر، راندمان انرژی بالاتر و پایداری بیشتری را برای سلول‌های خورشیدی به ارمغان می‌آورند. نوآوری کلیدی این گروه، قرار دادن یک لایه محافظ گرافنی در میان الکترودهای پایه فلزی و فیلم پروسکایت است که از تخریب بخش فلزی به دلیل نفوذ اتم‌های فلزی و یون‌های هالیدی، جلوگیری می‌کند.

محققین انستیتو فناوری ایتالیا، موفق به ساخت نوعی مایع زیست‌سازگار شده‌اند که قابلیت جایگزینی با گیرنده‌های نوری شبکیه چشم را دارا می‌باشد. این پروتز مایع که از نانوذرات فتواکتیو تشکیل شده، با رفع چالش مرتبط با انحطاط تدریجی گیرنده‌های نوری شبکیه که به نابینایی فرد در سنین بالا می‌انجامد، می‌تواند انقلابی در پروتزهای مصنوعی شبکیه ایجاد نماید.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که در سال جاری میلادی، بازار جهانی نانوفناوری در صنعت پوشاک، مشابه بسیاری از بازارهای دیگر، تحت تأثیر اپیدمی کووید-۱۹ قرار گرفته و با افت نسبی مواجه شده است. این افت در حالی است که بر اساس پیش‌بینی‌ها، این بازار در سال‌های آتی، با رشدی بیش از ۲۵ درصد روبرو شده و در سال ۲۰۲۳، به بیش از ۱۰.۵ میلیارد دلار خواهد رسید. گفتنی است که در کنار اثرات منفی کرونا بر این صنعت، در بخش‌هایی هم افزایش تقاضا ایجاد شده است. به عنوان مثال، لباس‌های نانویی مورد استفاده در صنعت پزشکی و یا ماسک‌های نانویی، با توجه به خاصیت ضدمیکروبی، مورد استقبال گسترده‌ای قرار گرفته‌اند.

بنابر گزارش‌های موجود، بازار جهانی فناوری نانو، در حال تجربه یک رشد قابل توجه است. رشد سالیانه 13.8 درصدی، نشان‌دهنده بازاری به شدت جذاب و البته نوآوری‌های منحصربه‌فردی است که احتمالاً در سال‌های آتی به بازار معرفی می‌شوند. در این میان، برخی از غول‌های فناوری مانند «TSMC»، «PPG» و «Intel» هم هستند که به لطف بهره گرفتن از این فناوری ارزشمند، در حال تجربه رشد قابل توجهی در کسب‌وکار خود می‌باشند.

محققین با بهره گرفتن از فناوری نانو و نقاط کوانتومی، موفق به توسعه پچ‌های جدیدی شده‌اند که قادر به بهبود وضعیت خلقی افراد و کاهش دردهای مزمن آن‌ها شده و همچنین به سلامت عاطفی و جسمی آن‌ها کمک می‌نماید. این دستگاه، با بکارگیری ترکیبی از نور درمانی و فناوری‌های نوظهور نانویی، مزایای لحظه‌ای و همچنین طولانی‌مدتی را برای سلامتی افراد به دنبال خواهد داشت.

محققین دانشگاه میشیگان، موفق به ساخت نانو ژنراتورهای جدیدی شده‌اند که امکان نظارت بر وضعیت محیطی جنگل‌ها و شناسایی به موقع آتش‌سوزی‌های احتمالی را فراهم می‌کند. این فناوری منحصربه‌فرد، یک سیستم کنترل از راه دور است که از حرکت برگ و شاخه درختان در باد، انرژی الکتریکی مورد نیاز خود را تأمین نموده و در نقش یک سیستم اعلام حریق مستقل عمل می‌کند.

مهندسین نانوی دانشگاه کالیفرنیا، در ادامه تلاش‌های خود برای درمان سرطان تخمدان، موفق به دریافت یک گرنت 2.9 میلیون دلاری از مؤسسه ملی بهداشت آمریکا شده‌اند. این محققین، به دنبال توسعه روش درمانی جدیدی مبتنی بر نانوذرات هستند که مقاومت بدن را در برابر عود مجدد سرطان بالا می‌برد. بدین منظور، از ذرات شبه‌ویروس یا «VLP» استفاده شده که با استفاده از ایمپلنت‌های تولید شده به کمک فرایندهای چاپ سه‌بعدی زیستی، به جای آزادسازی آهسته و مستمر ذرات، امکان رهاسازی در فواصل مشخص را فراهم می‌کنند.

محققین دانشگاه کوئینزلند، موفق به توسعه فناوری جدیدی شده‌اند که استفاده از ایمپلنت‌های دندانی را ساده‌تر از گذشته نموده و برخی چالش‌های کنونی در خصوص انطباق ایمپلنت‌ها با لثه را مرتفع می‌نماید. اگر اتصال بین ایمپلنت و لثه به‌خوبی انجام نشود، باکتری‌ها وارد شده و موجبات عفونت را فراهم می‌کنند. در همین راستا، محققین استفاده از یک سطح با حفرات نانویی را مد نظر قرار داده و اتصال راحت‌تر ایمپلنت و بافت‌های نرم را ممکن نموده‌اند.

پیشرفت‌های جدید در ارتباط با گرافن و کاربردهای متنوع آن، محققین را امیدوار به تولید نوعی البسه سازگار و هوشمند نموده که در شرایط آب و هوایی گرم، می‌تواند دمای بدن کاربر را پایین آورده و در سرما، حفظ انرژی بدن را ممکن سازد. در این فناوری، با استفاده از خواص نوری، حرارتی و انعطاف‌پذیری گرافن، نمونه اولیه‌ای از لباس‌های هوشمند تولید شده که قابلیت کنترل‌ پویای تابش‌های حرارتی و در نتیجه دمای بدن را دارا می‌باشد.

تحقیقات نشان می‌دهد که استفاده از فناوری نانو، قادر به کاهش اثرات منفی ناشی از استرس‌های محیطی بر روی گیاهان بوده و می‌تواند باردهی آن‌ها را افزایش می‌دهد. استرس آبیوتیک، به دلایل گوناگونی رخ می‌دهد که از آن جمله، می‌توان به شوری بیش از حد، خشک‌سالی، درجه حرارت شدید، کمبود مواد معدنی، وجود فلزات سنگین و اشعه ماوراءبنفش اشاره نمود. تحقیقات نشان داده که به کارگیری کودهای حاوی نانوذرات سیلیس، می‌تواند این چالش را تا حدودی مرتفع نموده و بهره‌وری گیاهانی همچون گوجه‌فرنگی و کدو را در زمین‌های خشک و شور تسهیل نماید.