بر اساس آمار مرکز پیش‌گیری و کنترل بیماری، در حال حاضر یک چهارم از کارمندان، شغل خود را عامل شماره یک ایجاد استرس در زندگی‌شان می‌دانند. سازمان سلامت جهانی، استرس را به عنوان "بیماری همه‌گیر قرن 21" نام‌گذاری کرده است.

در گذشته، متخصصین مدیریت زمان به شما توصیه می‌کردند که کارتان را به وظایف A، وظایف B، و وظایف C تقسیم کنید. معنی آن این بود که ابتدا وظایف A، سپس وظایف B، و در آخر وظایف C را انجام دهید، و اگر اولویت‌ها تغییر کرد، شما فقط ترتیب A، B و C را تغییر ‌دهید. بنابراین اگر شما فقط از قوانین پایه مدیریت زمان پیروی می‌کردید، انجام همه جنبه‌های یک شغل به نظر ممکن می‌رسید.

ما با ایمیل یک رابطه عشق-نفرت داریم. از یک سو، هر روز بالغ بر 108 بیلیون ایمیل می‌فرستیم. از سوی دیگر، بیشتر ما از کار کردن با اینباکسمان متنفریم. ایمیل‌ها، به طور متوسط %23 از روز کاری یک کارمند را اشغال می‌کنند، و هر کارمند روزانه به طور متوسط 112 ایمیل می‌فرستد یا دریافت می‌کند.

رئیس ریک فکر می‌کند ریک هم بااستعداد است هم مستبد. او اخیراً به ریک گفت که نام او در طرح ارتقای شغلی برای گرفتن سمت مدیر عامل نیست، زیرا خلق و خوی او می‌تواند برای شرکت ویران‌کننده باشد. ریک، مانند بسیاری از ما، عادتی داشت که او را از آرزوها و اهداف شغلی‌اش دور می‌کرد. سرانجام، او در حالی که با احساس خشم و سرزنش خویشتن به خاطر ناکامی در رسیدن به اهدافش دست و پنجه نرم می‌کرد، خیلی زود منزوی شد، و در حالی که به شدت رنجیده و آزرده‌خاطر بود، از کار کناره‌گیری کرد.

دوست من می‌خواهد داستانی راجع به آنچه هنگام برنامه‌ریزی برای قرار ملاقات یک گروه چندفرهنگی در دریاچه، هنگام تعطیلات در اروپا رخ داد، تعریف کند. چنان که او می‌گوید، آلمانی‌ها ده دقیقه زودتر رسیدند، بلژیکی‌ها دقیقاً سر وقت رسیدند، آمریکایی‌ها چند دقیقه دیرتر رسیدند، و لبنانی‌ها حدوداً یک ساعت بعد از همه رسیدند. همه این افراد اعتقاد داشتند که در زمان مناسبی رسیدند، و هیچ یک از عملکرد خود ناراضی نبودند.