تحقیقات اخیر مؤسسه IDC نشان می‌دهد که کمتر از 10 درصد از تلفن‌های همراه خاصیت ضدآب دارند و سیالات آسیب 7/96 بیلیون دلاری به این محصولات وارد می‌کنند. تقریباً یک سوم از آسیب‌های وارد شده به تلفن‌های همراه از طریق سیالات است. در سال 2015 بیش از 328 میلیون تلفن همراه به صورت تصادفی با سیالات دچار آسیب شده‌اند. تنها 27 شرکت از 360 تولیدکننده تلفن همراه از مواد مقاوم کننده در برابر سیال استفاده می‌کنند.
این مؤسسه در پژوهش اخیر خود نشان داده است که نانوپوشش‌ها یکی از گزینه‌های اصلی برای مقابله با این مشکل هستند. برای محافظت از تلفن‌های همراه دو گزینه وجود دارد: ایزوله کردن فیزیکی و پوشش‌دهی.
در ایزوله کردن فیزیکی، اطراف تلفن همراه با یک سد فیزیکی به صورت درزبندی پوشیده می‌شود تا سیال به تلفن نرسد، اما در پوشش‌دهی از نانوپوشش‌ استفاده می‌شود. نانوپوشش‌های آبگریز موجب می‌شوند تا سیالات از سطح تلفن همراه دور بمانند. در ایزوله کردن یک کاور کوچک روی پورت‌های شارژر، هدست و سیم کارت قرار داده می‌شود تا سیال وارد آن نشود. این کارهزینه بالایی برای تولیدکننده دارد.
از سه نوع فناوری نانوپوشش برای تلفن‌های همراه می‌توان استفاده کرد: پوشش آبگریز، لایه‌نشانی اتمی و فیلم‌های چند لایه.
پوشش‌های آبگریز نسبت به پوشش‌های استاندارد، دفع آب بیشتری انجام می‌دهند. در این روش یک لایه نازک آبگریز روی سطح قرار داده می‌شود. سیال در صورت تماس با این سطح، روی آن لغزیده و به حرکت در می‌آید. این پوشش بدون ایجاد مشکل برای مدارهای الکتریکی می‌تواند برای این ادوات استفاده شود.
نانوپوشش‌ها با قیمت بسیار پایین قابل استفاده بوده و نسبت به ایزوله کردن فیزیکی، کارایی بالاتری دارند. برای تلفن‌های همراه که معمولاً به صورت تصادفی در معرض آب قرار می‌گیرند، استفاده از نانوپوشش‌ها منطقی‌تر بوده و قیمت نهایی محصول را افزایش نمی‌دهد.
تحلیل‌گران IDC معتقداند که برای تولیدکنندگان استفاده از نانوپوشش‌ها مقرون به صرفه بوده و بازگشت سرمایه‌های آن‌ها قطعا اتفاق می‌افتد.

منبع: nano.ir