امروزه استفاده از بارکدها برای برچسب‌گذاری و شناسایی اقلام مختلف، امری رایج و کاملاً مرسوم بوده که در یک خرید ساده از سوپرمارکت‌ها می‌توان شاهد آن بود. تصور کنید که این بارکدها یک میلیون بار کوچک‌تر شده و از ابعاد میلیمتری، تبدیل به ابعاد نانومتری شوند؛ در این صورت، از آن‌ها در داخل سلول‌های زنده هم می‌توان استفاده نمود و بدین وسیله، از آن‌ها برای شناسایی و رهگیری عناصر کلیدی حیات استفاده کرد. ایده بلندپروازانه‌ای به نظر می‌رسد که به لطف نانوفناوری و با تلاش محققین دانشگاه فناوری سیدنی (University of Technology Sydney) امکان‌پذیر شده است!

محققین «UTS»، روشی جدید برای رشد کنترل شده نانوکریستال‌ها توسعه داده‌اند. نتیجه این دستاورد، تولید لایه‌های نازک اتمی قابل برنامه‌ریزی و نانومیله‌های بارکدی است که دارای مورفولوژی یکنواختی می‌باشند. به کمک این فناوری منحصربه‌فرد، می‌توان به میلیون‌ها نوع بارکد نانویی دست یافت که همچون یک کتابخانه، قابل استفاده برای کاربردهای مختلفی خواهند بود. محققین پیش‌بینی می‌کنند که این ساختارهای بارکدی، پس از ادغام در ماتریس‌های مختلف، در طیف وسیعی از کاربردها، از جمله نانو حامل‌های دارویی یازیست فناوری، علوم زندگی و ذخیره‌سازی اطلاعات، قابل استفاده می‌باشند.

دکتر شیهویی ون (Shihui Wen)، از اعضای اصلی تیم تحقیق، بر این باور است که اولین پتانسیل ایجاد شده برای این فناوری، ساخت دستگاه‌های نانوفتونیک کوچک‌تر خواهد بود. وی وی که در مؤسسه مواد و تجهیزات زیست پزشکی دانشگاه سیدنی (IBMD) فعالیت دارد، در این خصوص می‌گوید: «نانوبارکدهای غیرآلی، ساختارهای صلبی هستند که می‌توان به راحتی، ترکیب، ضخامت و فاصله دقیق آن‌ها بین اجزایی با کاربردهای مختلف را کنترل و شناسایی نمود. از آنجاکه آن‌ها از نظر شیمیایی و نوری پایدار می‌باشند، برای کاربردهایی همچون حامل‌های دارویی و یا رهگیری درون‌سلولی، قابل استفاده می‌باشند.»

گفتنی است که این تیم تحقیقاتی، موفق به توسعه یک سیستم رمزگشایی جدید و به‌هم‌پیوسته برای توصیف این بارکدهای نوری نیز شده که بنا بر ادعای پروفسور دایونگ جین (Dayong Jin)، مدیر «IBMD»، پیش از این هیچ سیستم تجاری برای این نوع تصویربرداری با وضوح فوق‌العاده در دسترس نبوده است. وی در این خصوص می‌گوید: «ما مجبور بودیم که ساخت ابزاری دقیق بودیم که شناسایی عملکردهای پیچیده ناشی از این نانومیله‌ها را ممکن سازد. این‌ها برای ما این امکان را فراهم نمود تا برای قرار دادن مولکول‌ها در فضاهای مدنظر، پتانسیل بیشتری داشته باشیم و بدین وسیله، به روند کوچک‌سازی ادامه دهیم. این اولین بار بود که ما می‌توانستیم از سیستمی با وضوح فوق‌العاده، برای کاوش، فعال‌سازی و بازخوانی بخش عملکردی خاص درون نانو میله‌ها استفاده کنیم. تصور کنید که یک وسیله کوچک، با عرض کمتر از یک هزارم موی انسان وجود دارد و ما می‌توانیم یک منطقه خاص از آن دستگاه را به‌طور انتخابی فعال کرده و خصوصیات نوری آن را ببینیم. این علمی است که بسیاری از امکانات جدید را با خود به همراه خواهد آورد».

مرجع: «Nanowerk»