محققین دانشگاه سنگاپوری نانیانگ (Nanyang Technological University)، ایده‌ای جدید و مبتکرانه برای مبارزه با سلول‌های سرطانی ارائه نموده‌اند. آن‌ها نانوذرات را به نوعی اسب تروا تبدیل نموده تا بدون استفاده از دارو، سلول‌های سرطانی را از بین ببرند. در واقع، در حالی‌که اکثر تحقیقات پیشین، نانوذرات را به عنوان حامل‌های دارویی مورد استفاده قرار می‌دادند، اما این بار نانوذرات حامل دارو نبوده و خود کشنده سلول‌های سرطانی می‌باشند.

این ایده منحصربه‌فرد، از طریق پوشاندن نانوذرات با نوعی آمینو اسید خاص به نام فنیل‌آلانین (L-phenylalanine) ممکن شده است، ماده‌ای که برای سلول‌های سرطانی ضروری بوده و به همراه سایر آمینو اسیدهای مشابه، برای زنده ماندن و رشد آن‌ها لازم است. «فنیل‌آلانین»، یک آمینو اسید بسیار ضروری برای بدن محسوب شده و بدن انسان، خود قابلیت تأمین آن را ندارد. به همین دلیل، تأمین آن عمدتاً از طریق خوردن مواد غذایی، از جمله گوشت و لبنیات انجام می‌شود. مطالعات متعدد صورت‌گرفته، حاکی از آن است که کمبود آمینو اسیدها در بدن، می‌تواند به کندشدن رشد تومورهای سرطانی کمک نموده و حتی آن‌ها را متوقف کند. در نتیجه، رژیم‌های غذایی کم‌پروتئین، یکی از راهکارهایی است که به برخی از بیماران سرطانی تجویز می‌گردد. با این حال، چنین رژیم‌های سخت غذایی، ممکن است افراد را در معرض سوءتغذیه قرار دهد، به‌ویژه آن‌که گونه‌های مزمن بیماری، ممکن است کاهش شدید وزن و ضعف بدنی بیمار را به همراه داشته و عملاً رعایت رژیم غذایی سخت‌گیرانه، برای بسیاری از آن‌ها ممکن نیست.

محققین دانشگاه نانیانگ، کمی متفاوت به مسئله نگاه کرده‌اند. آن‌ها به جای تمرکز بر راهکارهای درمانی مبتنی به داروهای شیمیایی و یا رژیم‌های سخت غذایی، یک روش جایگزین طراحی نموده‌اند. در این روش، از نانوذرات سیلیس استفاده شده که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA)، به‌طور کلی ایمن شناخته شده‌اند. بر روی این ذرات 30 نانومتری، پوششی از «فنیل‌آلانین» ایجاد شده که سلول‌های سرطانی به آن‌ها نیازمندند. آزمایشات اولیه، نشان می‌دهد که به کمک این نانوذرات، سلول‌های سرطانی موش‌ها با اثرگذاری بالایی از بین می‌روند (تقریباً 80 درصد از سلول‌های سرطانی سینه، پوست و معده به کمک این روش از بین رفته‌اند). در واقع، به کمک پوشش آمینواسیدی استفاده شده، نانوذرات به سلول‌های سرطانی ورود نموده و در آنجا، گونه‌های خاصی از مولکول‌ها که نسبت به اکسیژن حساس می‌باشند، تحریک شده و بدون وارد شدن آسیب به سایر بخش‌های بدن، سلول‌های سطانی خودشان را تخریب نمایند.

دکتر دالتون تای (Dalton Tay)، از اعضای اصلی تیم تحقیق می‌گوید: «برخلاف رویکردهای مرسوم، ما از نانوذرات نه به‌عنوان یک حامل دارویی، بلکه به‌عنوان خود دارو استفاده کردیم. در این روش، خاصیت انتخاب و یافتن سلول‌های سرطانی و همچنین کشتن آن‌ها، یک ویژگی ذاتی نانوذرات بوده و نیازی به فعال‌سازی آن‌ها به کمک یک عامل خارجی نمی‌باشد. فنیل‌آلانین، نقش اسب تروا را بازی کرده و عملاً در نقش یک ردا، کارکرد نانودرمانی را در خود پنهان می‌سازد». دکتر تای، همچنین در خصوص برداشته شدن یک گام عملی بزرگ برای مبارزه مؤثر با سلول‌های سرطانی ابراز می‌دارد: «ما با حذف جزء دارویی، فرمولاسیون نانویی را بسیار ساده‌تر کردیم و بدین وسیله، با چالش‌های تکنولوژیکی موجود در مسیر استفاده از روش‌های درمانی نانویی به صورت بالینی، غلبه نمودیم.»

مرجع: «Nanowerk»