محققین استرالیایی موفق به توسعه روشی منحصربه‌فرد شده‌اند که با استفاده از ضایعات درخت موز، می‌توان بسته‌بندی‌های‌ نانوسلولزی قابل بازیافت و تجزیه‌پذیر تولید نمود. این کشف بزرگ، یک راه حل مؤثر دوگانه برای کاهش دورریز در صنایع غذایی بوده که از طرفی بخشی از چالش مرتبط با تولید ضایعات صنایع غذایی را مصرف نموده و از طرف دیگر، به کمک بسته‌بندی‌های جدید، از هدر رفتن بیشتر مواد غذایی جلوگیری می‌نماید.

در طی سال‌های اخیر، نوآوری‌های مبتنی بر فناوری‌های زیستی، به یک گزینه جدید برای تولید بسته‌بندی‌های یک‌بار مصرف بدل شده که حذف نسبی کسیه‌ها و ظروف پلاستیکی را به دنبال دارد. فناوری عجیب و در عین حال کارآمد محققین دانشگاه «Wales»، در زمره همین نوآوری‌ها قرار داشته که ضایعات کشاورزی را به یک محصول مفید صنعتی مبدل می‌کند.

پروفسور «جایاشری آرکوت» (Jayashree Arcot) و «مارتینا استنزل» (Martina Stenzel)، مدعی هستند که پس از برداشت موز از درخت آن، تنها 12 درصد از گیاه مورد استفاده قرار گرفته و مابقی از بین می‌رود. این در حالی است که همراه خوشه موز برداشت شده، یک تنه گوشتی به نام «Pseudostem» نیز وجود داشته که اغلب در مزارع رها می‌شود و البته در موارد نادری نیز، از آن‌ها برای ساخت منسوجات بی‌ارزش و یا کمپوست استفاده می‌شود. این در حالی است که آن‌ها مدی می‌باشند که این محصول کاربردهای فراوانی در بسته‌بندی مواد غذایی، محصولات کاغذی، منسوجات و حتی خواص درمانی و پزشکی (بهبود زخم و تحویل دارویی) داشته و نیاز است که برای استفاده بهینه از آن، تدبیر بیشتری اندیشیده شود.

تیم تحقیق با استفاده از امکانات آزمایشگاهی، «Pseudostem» را در دمای بسیار کم خشک نموده و پس از آسیاب کردن، به یک پودر ریز تبدیل نموده‌اند. این پودر، پس از شستشو با روش‌های خاص شیمیایی، یک «نانو سلولز» ارزشمند خواهد بود که نخستین کاربرد آن، ساخت بسته‌بندی‌های یک‌بار مصرف مواد غذایی است. نکته بسیار کلیدی در مورد این نانو سلولزها، تجزیه‌پذیری بسیار عالی آن‌ها می‌باشد. تست‌های صورت گرفته حاکی از آن است که تنها پس از 6 ماه از دفن بسته‌بندی‌های یک‌بار مصرف در خاک، تجزیه ارگانیکی آن‌ها انجام می‌گیرد.

قابلیت بازیافت، غیر سمی بودن و زیست‌تخریب‌پذیری، این نانو سلولز را به یک ماده اولیه بسیار خوب برای صنایع بسته‌بندی تبدیل نموده که در گام‌های بعدی، می‌تواند با کاربردهای بالقوه دیگری نیز همراه باشد. رفع چالش‌های مرتبط با بازیافت ضایعات کشاورزی موز، استفاده مجدد در صنایع دیگر و فرآیند ساخت کم‌هزینه، احتمال تجاری‌سازی این فناوری را به شدت افزایش داده و تیم تحقیق امیدوارند که با توسعه فناوری در فاز صنعتی و تولید انبوه، کشاورزان استرالیایی امکان بهره‌برداری از آن را داشته باشند.

مرجع: «Packaging Europe»