نتایج آزمایش‌های پزشکی نشان می‌دهد که فناوری نانو قادر به توسعه درمان‌های مؤثرتری برای مبارزه با بیماری سلیاک «Celiac» است. بنا بر تحقیقات صورت گرفته، نانوذرات بکار گرفته شده توسط شرکت «COUR Pharmaceutical Development»، امکان آموزش سیستم ایمنی بدن برای تحمل مقادیر بیشتر پروتئین گلوتن «Gluten» را فراهم آورده که در کنترل و درمان بیماری سلیاک اثرگذار خواهد بود. گفتنی است، سلیاک نوعی اختلال خودایمنی است که باعث می‌شود بدن فرد نتواند پروتئین گلوتن را تحمل نموده و در نتیجه، حملات التهابی به دستگاه گوارش را موجب می‌شود.

فناوری جدید که در دانشگاه «Northwestern» توسعه یافته است، بر روی 34 فرد مبتلا به سلیاک آزمایش شده و آزمایشات بالینی، حاکی از کاهش معنا‌دار پاسخ‌های ایمنی نامطلوب در این گروه از افراد بوده است. نکته قابل‌توجه، مالکیت شرکت «COUR» بر این فناوری ارزشمند است که توسط یکی از محققین این دانشگاه به نام دکتر «استفان میلر» تأسیس شده است.

دکتر میلر در بیانیه‌ای که به تازگی منتشر نموده است، بر اهمیت فناوری نانویی جدید در درمان سلیاک و بیماری‌های مشابه تأکید دارد: «این نخستین نمایش از کار کردن فناوری ما برای درمان بیماری است. ما همچنین نشان داده‌ایم که می‌توان Myelin را در یک نانوذره کپسوله نموده و  قدرت تحمل بدن در برابر مواد پروتئینی را افزایش دهیم. نانوذرات فوق را همچنین می‌توان به سلول‌های بتا پانکراس افزوده تا تحمل انسولین در مدل‌های دیابت نوع یک را تحریک سازد.»

گفتنی است که در این روش درمانی، نانوذرات این امکان را فراهم می‌نمایند که آنتی‌ژن درمانی از سوی سیستم ایمنی بدن پذیرفته شود. سیستم ایمنی، حمله خود را متوقف نموده و در نتیجه بدن به حالت عادی باز می‌گردد و التهاب دستگاه گوارش متوقف می‌شود. در صورت اثبات ایمن بودن روش درمانی جدید برای بدن که در فاز پایانی مطالعات بالینی مشخص می‌گردد، این تکنیک می‌تواند دریچه‌ای جدید برای درمان انواع بیماری‌های خودایمنی  و طیف گسترده‌ای از آلرژی‌ها بگشاید.

لازم به ذکر است که این فناوری منحصربه‌فرد، موجب یک دعوی حقوقی گسترده بین «COUR» و شرکت دارویی ژاپنی «Takeda» شد که در نهایت، پرداخت 420 میلیون دلاری  شرکت ژاپنی برای دریافت مجوز بهره‌برداری از فناوری را در پی داشت. البته بنا بر توافقات انجام گرفته، «COUR» حق استفاده از فناوری برای توسعه درمان بیماری‌های دیگر را خواهد داشت. مسئله حفاظت از دارایی‌های فکری، یکی از مسائل مهمی است که محققین دانشگاهی که اقدام به راه‌اندازی کسب‌وکارهایی بر پایه فناوری‌های بسیار پیشرفته می‌نمایند، بایستی به آن توجه ویژه‌‌ای داشته باشند؛ نکته‌ای که اگر دکتر میلر به آن توجه لازم را نداشت، در همان شروع کار با شکستی در مقابل شرکت بزرگ ژاپنی، مجبور به بازگشت به دانشگاه و رها کردن کسب‌وکار خود می‌شد. در همین راستا است که برنامه نانومچ، در راستای حفاظت از دستاوردهای فناوران ورود نموده به این برنامه، حفاظت از دارایی‌های فکری آن‌ها و ثبت اختراعات خارجی را نیز به صورت جدی مد نظر قرار می‌دهد.

مرجع: «News Week»