پیشرفت قابل توجه در حوزه‌های مختلف فناوری و به تبع آن، بهبود شرایط صنایع مختلف و انواع امکانات رفاهی، آموزشی و ...، باعث شده تا مصرف جهانی انرژی، به شکل قابل توجهی افزایش یافته و مدیریت جهانی آن، به یک چالش جدی بدل گردد. از این رو، محققان و فناوران فعال در حوزه انرژی، همواره به دنبال راهکارهای نوینی برای تولید و ذخیره‌سازی انرژی بوده‌ و در این راستا، هزینه‌های تحقیقاتی قابل توجهی را مصرف می‌نمایند. به این منظور، اخیراً محققین دانشگاه یوتا، موفق به توسعه فناوری جدیدی شده‌اند که با استفاده از گرمای مازاد محیط، توانایی تولید انرژی الکتریکی را فراهم می‌نماید.

دستگاه جدید ساخته شده توسط«متیو فرانکور»، شامل تراشه 5×5 میلی‌متر مربعی است که از دو ویفر سیلیکونی تشکیل شده که بین این ویفرها، شکافی به ضخامت 100 نانومتر وجود دارد. فرانکور و همکارانش، با قرار دادن تراشه‌ها در محیط خلأ و سرد نمودن یک سمت تراشه و گرم نمودن سمت دیگر آن، موفق به ایجاد شار حرارتی و در نهایت تبدیل آن به انرژی الکتریکی شدند. بر اساس بررسی‌های صورت گرفته، هرچه فاصله سطوح سیلیکونی به یکدیگر نزدیک‌تر باشد، انرژی الکتریکی بیشتری تولید می‌گردد.

گفتنی است که در آینده‌ای نه چندان دور، نه تنها می‌توان از این فناوری برای خنک نمودن دستگاه‌هایی نظیر لپ‌تاب و گوشی‌ هوشمند استفاده نمود، بلکه می‌توان از حرارت تولید شده نیز برای شارژ باتری این دستگاه‌ها، بهره برد. فرانکوور مدعی است که به کمک دستگاه او، امکان بهبود 50 درصدی عمر باتری نیز فراهم می‌گردد. در این خصوص، وی اظهار داشته: «در حال حاضر گرمای حاصل از دستگاه‌های اطراف ما، هدر رفته و منجر به گرم شدن محیط می‌گردند که مجدد برای خنک کردن آن، باید انرژی مصرف کنیم. این در حالی است که دستگاه‌ جدید ابداعی، این چالش را به شکلی بهینه حل می‌نماید.»

شایان ذکر است، هر چیزی که بتواند تمام پرتوهای الکترومغناطیسی موجود در تماس را جذب نماید، به عنوان یک «جسم سیاه» شناخته می‌شود. جسم سیاه به دنبال جذب پرتوها، به منظور ایجاد تعادل، نیازمند انتشار پرتوها با نرخ مشابه است. فرانکوور در خصوص جسم سیاه و پتانسیل‌های مثال زدنی آن برای جذب و انتشار انرژی ابراز می‌دارد: «اگرچه هیچ چیزی توانایی انتشار پرتوهایی بیش از جسم سیاه را دارا نمی‌باشد؛ اما ما با ورود به مقیاس نانو، این امکان را فراهم نمودیم.»

مرجع: «The Science Times»