دانشمندان فعال در آزمایشگاه تحقیقات دریایی آمریکا، اقدام به معرفی فرآیند جدیدی نموده‌اند که با بهره گرفتن از نانوذرات، می‌توان لیزرهایی با توان بالاتر تولید نموده که علاوه بر بازدهی بیشتر، برای چشم‌ها نیز ایمن‌تر بوده و با آسیب‌های کمتری همراه می‌باشند.

بر اساس ادعای «جاس اس سانگرا»، رئیس بخش مواد و دستگاه‌های اپتیکی این مرکز، فرآیند جدید مورد استفاده توسط این تیم تحقیقاتی، بهره‌وری 85 درصدی را به دنبال داشته که یک رکورد جهانی به شمار می‌رود. در این فرایند، یون‌های خاکی کمیاب در هسته فیبرها قرار گرفته و مزایای یاد شده را به دنبال خواهد داشت. فرایند مورد نیاز برای قراردادن یون‌های کمیاب در داخل فیبرهای سیلیکایی، نیازمند منبعی برای پمپ کردن بوده که به این منظور، عدمتاً از یک لیزر ثانویه استفاده می‌شود تا یون‌های خاکی کمیاب را تحریک نموده و با ساطع شدن فوتون‌ها، یک نور باکیفیت و با طول‌موج موردنظر، تولید گردد. با وجود افزایش قابل توجه بازده به کمک فرایند مورد استفاده، باید به این نکته توجه داشت که این فرایند نیز هرگز به بازدهی 100 درصدی نرسیده و اتلاف انرژی در کنار آن دیده می‌شود. این مسئله از آنجا نشأت می‌گیرد که اگرچه خروجی نوری بسیار با کیفیت‌تر و در طول موج مورد نظر است، اما انرژی باقیمانده که به اشعه لیزر تبدیل نشده است، اتلاف شده و به گرما تبدیل می‌شود.

لازم به ذکر است که بهره‌گیری از رسوب دادن نانوذرات، منجر به افزایش بازده تا 85 درصد شده و با توجه به طول موج‌های تولیدی در مقایسه با طول موج‌های متداول در دستگاه‌های کنونی، محیطی ایمن‌تر را نیز برای چشمان کاربران مهیا می‌نماید. اهمیت این مسئله آنجا بیشتر نمایان می‌گردد که پتانسیل اشعه پراکنده شده از یک لیزر، می‌تواند اثرات مخرب قابل توجهی را بر چشم کاربران و اپراتورهای دستگاه داشته و حتی یک اشعه با طول موج 1 میکرونی که در دستگاه‌های معمول تولید می‌گردد، می‌تواند با آسیب‌های جدی به شبکیه چشم، منجر به کوری فرد گردد. این در حالی است که در روش بهینه شده جدید، با بهره‌گیری از طول موج‌های بالاتر از 1.4 میکرونی، خطر پراش اشعه‌ها و آسیب‌های احتمالی ناشی از آن‌ها، به شدت کاهش می‌یابد.

گفتنی است که هر چه بیشتر از نقطه آغازین شناخته شدن نانوفناوری فاصله می‌گیریم، کاربردهای این فناوری منحصربه‌فرد در حوزه‌های مختلف، خود را بیش از پیش نمایان می‌سازد. این کاربردها، تا حدی گسترده شده که شاید هیچ صنعتی را نتوان یافت که از مزایای این فناوری بی‌بهره مانده باشد. بر همین اساس، شرکت‌ها و نهادهای مختلف در کشورهای مختلف، حمایت‌های گسترده‌ای را در راستای توسعه این فناوری‌های پرکاربرد ارائه نموده‌اند که می‌تواند پلی برای پیشرفت‌های قابل توجه آتی باشد. در همین راستا در ایران نیز، ستاد ویژه توسعه فناوری نانو با تمرکز ویژه بر دستاوردهای نانویی کشور، حمایت‌های شایان ذکری را از فناوران و شرکت‌های فناور داخلی نموده و تجاری‌سازی فناوری‌های مبتنی بر نانوفناوری را به صورت ویژه مد نظر قرار داده است. برنامه تجاری‌سازی فناوری نانو (نانومچ)، از فناورانی که دارای یک محصول اولیه با پتانسیل لازم برای تجاری‌سازی باشند، حمایت نموده تا بتوانند مسیرهای رشد و ترقی را طی نموده و تا تجاری‌سازی فناوری‌های خود، با موفقیت به پیش روند.

مرجع: «Phys.»