گروهی از محققین دانشگاه پنسیلوانیا، موفق به توسعه تکنیک‌های نانویی جدیدی شده‌اند که از طریق آن‌ها، می‌توان ربات‌هایی کنترل شده با ضخامت موی انسان تولید نمود. این تکنیک‌ها، می‌توانند انقلابی شگرف در حوزه‌های مختلف، به‌ویژه جراحی‌ها و اکتشافات فضایی پدید آورند.

یک تراشه سیلیکونی 4 اینچی را در نظر بگیرید که میلیون‌ها ربات بر روی آن جای گرفته است. این کاری است که با کمک تحقیقات «مارک میسکین» و همکارانش در دانشگاه پنسیلوانیا، میسر شده است. در نتیجه این تحقیقات، امکان اصلاح و دستکاری مواد در سطوح مولکولی فراهم شده و به کمک ابزارهای پیشرفته و تکنیک‌های توسعه یافته جدید، تنها در طول بازه زمانی دو تا سه هفته‌ای، می‌توان تا یک میلیون ماشین خودکار مینیاتوری تولید نمود. ربات‌های تولیدی، دارای چهار پایه بوده که ضخامت آن‌ها، در حدود 100 اتم خواهد بود که از دو لایه پلاتین و تیتانیوم یا گرافن تشکیل شده‌اند. تیتانیوم بکار رفته، موجب می‌شود تا ربات امکان خم شدن داشته باشد. در عین حال، پایه‌های طراحی شده بسیار قوی بوده و بدنه‌ای 1000 برابر ضخیم‌تر، بر روی آن‌ها نصب شده است.

یکی از کاربردهای این ربات‌های منحصربه‌فرد، استفاده در پزشکی و جراحی‌ها است. آن‌ها را می‌توان با یک سرنگ به بدن تزریق نموده تا به‌عنوان حامل دارو یا حتی اسکن و نقشه‌برداری از مغز، مورد استفاده قرار گیرند. دیگر پیشنهاد تیم تحقیق، استفاده از ربات‌ها برای اکتشافات فضایی است. میسکین پیشنهاد می‌کند که این محصولات نانویی، در پروژه بلندپروازانه «الون ماسک» بکار گرفته شوند. الون ماسک، در حال برنامه‌ریزی برای راه‌اندازی و استقرار یک پایگاه فضایی در مریخ است و این ربات‌ها، ممکن است توجه وی را جلب نمایند. چالش اصلی استفاده از ربات‌ها در فضا، اندازه بزرگ آن‌ها است که از طریق این ربات‌های مینیاتوری، به‌طور کامل رفع می‌شود. علاوه بر این، قابلیت استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر در این ربات‌ها وجود دارد که یک مزیت بسیار بزرگ برای آن‌ها خواهد بود.

مرجع: «Express»