نانوفناوری، یکی از مهم‌ترین فناوری‌های نوظهور است که در زمینه‌های مختلفی مانند کشاورزی، پزشکی و مهندسی کاربرد دارد. برخی از کارشناسان حوزه هوش مصنوعی، همچون «ری کورزویل»، با داشتن یک دیدگاه آینده‌نگرانه، معتقدند که فناوری نانو و هوش مصنوعی، ابزارهایی هستند که به صورت جدی به کمک یکدیگر می‌آیند. این دو فناوری، می‌توانند در طیف گسترده‌ای از کاربردها، در ارتباط با یکدیگر استفاده شوند. 

 با توجه به مقیاس تحقیقاتی که در هنگام کار با نانوذرات استفاده می‌شود، به دلیل عدم امکان ثبت متغیرها، مقدارسنجی برخی از آن‌ها دشوار خواهد بود. همچنین به دلایل مشابه، تفسیر این نتایج نیز کار دشواری است. هوش مصنوعی در چنین موقعیتی می‌تواند کمک بزرگی باشد که نه تنها داده‌ها و طراحی الگوریتم را برای فناوری بهینه‌سازی می‌نماید، بلکه می‌تواند پارامترها را برآورد و نتایج آزمایشات را نیز تفسیر کند. این امر، منجر به ایجاد درجه بالایی از دقت و کارایی می‌شود. علاوه بر این، در کاربردهایی مانند پزشکی که نیاز به دقت بالایی وجود دارد، هوش مصنوعی می‌تواند برنامه‌ریزی پیچیده نانوربات‌ها را انجام دهد. 

 فناوری نانو، همچنین می‌تواند امکان تبدیل سلول‌های بنیادی به سلول‌های استخوانی را فراهم نموده و موجب درمان بیماری‌های متعددی شود. دست‌کاری سلول‌های بنیادی توسط هوش مصنوعی، همچنین می‌تواند ارگان‌های انسانی را برای جایگزینی و ترمیم ارگان‌های آسیب‌دیده ایجاد نماید. با هدایت هوش مصنوعی، نانوربات‌ها می‌توانند یک ارگان را از سلول‌های بنیادی ایجاد کنند. همچنین با استفاده از هوش مصنوعی، نانوربات‌ها می‌توانند سلول‌های خوب و بد را از هم تشخیص دهند، چیزی که محققان سرطان سال‌ها برای رسیدن به آن در تلاش بوده‌اند. علاوه بر این، نانوربات‌ها می‌توانند با استفاده از یادگیری ماشین، بدون نظارت مورد استفاده قرار گیرند. با کمک گستره‌ای از داده‌ها در مورد بدن انسان و تفاوت بین ظاهر این سلول‌ها از سلول‌های طبیعی، یک مدل را می‌توان برای شناسایی سلول‌های آلوده و غیر آلوده آموزش داد. این امر، توسط نانوربات‌ها به منظور حل مشکل و نابود کردن تنها سلول‌های آسیب‌دیده، انجام می‌شود. 

 ارتباط بین هوش مصنوعی و فناوری نانو، صرفاً به حوزه پزشکی محدود نمی‌شود. شرکت‌های بسیاری در آمریکا، قصد دارند مواد غذایی جدیدی را با همکاری فناوری نانو و هوش مصنوعی، تولید نمایند. آن‌ها در حال تلاش برای ساخت محصولات گیاهی جدیدی هستند که ظاهر، بو و طعمی شبیه گوشت دارند، در حالی که گوشت در آن‌ها وجود ندارد. با این روش، هر کدام از ویژگی‌های طعم و بوی غذا، توسط میکرومولکول‌ها ایجاد می‌شود. این اجزاء، معمولاً از مولکول‌های خاص یا موادی مانند پروتئین و چربی تشکیل می‌شوند و بدون استفاده از محصولات حیوانی، تولید آن‌ها دشوار است. با این وجود، هوش مصنوعی راه‌هایی را برای ترکیب این اجزا در جایگشت‌ها و ترکیب‌های متعدد پیدا نموده، تا نتیجه‌ای که به هدف نهایی نزدیک است، به دست آید. تاکنون شرکت‌هایی مانند «NotCo»، از این روش، برای ایجاد مواد غذایی مایع، مانند سس مایونز و خمیر شیرینی استفاده نموده‌اند؛ با این حال، غذاهای جامد نیاز به یک سطح پیچیده‌تری برای شبیه‌سازی دارند. 

 با وجود همه موارد اشاره شده، این تنها هوش مصنوعی نیست که تأثیر به شدت مثبتی بر روی فناوری نانو خواهد داشت؛ بلکه فناوری نانو هم تأثیرات قابل توجهی برای فناوری هوش مصنوعی فراهم می‌نماید. در حال حاضر، محاسبات به همراه داده‌های موردنیاز برای آموزش مدل، یکی از بزرگ‌ترین الزامات هوش مصنوعی است. پیشرفت‌هایی در زمینه فناوری نانو انجام‌شده که می‌تواند قدرت پردازشی ارائه‌شده توسط اجزای کامپیوترها را بیش از پیش افزایش داده و منجر به پیشرفت‌های گسترده‌ای در سیستم‌های مبتنی بر مدل خواهد شد. همچنین تولید سخت‌افزارهای مبتنی بر علم نانو، مدت‌ها هدف تولیدکنندگان کامپیوتر بوده است، چرا که آن‌ها به دنبال کوچک کردن سخت‌افزار و در عین‌حال گسترش قابلیت‌های آن هستند.

مرجع: «Analytics India Mag»