کنترل قند خون و استفاده از انسولین، مسئله‌ای است که میلیون‌ها نفر در سراسر جهان با آن دست به گریبان بوده و با توجه به پیشرفت‌های کنونی علم پزشکی، تا آخر عمر خود را نیز با آن درگیر خواهند بود. دیابت نوع 1 که عمدتاً در افراد جوان‌تر رخ می‌دهد و به همین دلیل به عنوان دیابت جوانی هم شناخته می‌شود، یک اختلال خود ایمنی است که در نتیجه نقص در لوزالمعده، ترشح انسولین و در نتیجه کنترل سطح قند خون، با مشکل همراه می‌شود. این بیماری، قریب به 5 درصد از بیماران دیابتی را مشمول می‌گردد. محققین دانشگاه مهندسی «‌Oregon State»، موفق به توسعه روشی مبتنی بر نانوفناوری، برای حل و فصل این اختلال در بدن مبتلایان شده‌اند و امید زندگی راحت را به جمعی از بیماران دیابتی باز گردانده‌اند.

پروفسور«گرگ هرمن» و همکارش «ژیاسونگ دو»، اقدام به طراحی و ساخت سیستم جدیدی نموده‌اند که با استفاده از یک پمپ پوشیدنی، هورمون‌های انسولین و گلوکاگون را به به بدن بیماران وارد می‌نماید. سیستم مذکور، به کمک سنسورهای موجود، سطح قند خون را ارزیابی نموده و در صورت احتیاج بدن بیمار، پمپاژ را انجام می‌دهد. آن‌ها برای این کار، یک سنسور نانویی گلوکوز که عملکردی مانند ترانزیستور دارد را درون یک لوله مویین قرار داده و آن را به یک پمپ پوشیدنی وصل نموده‌اند.

اگرچه پیش از این نیز، پمپ‌های پوشیدنی انسولین وجود داشت، ولی قابلیت سنجش گلوکوز بیمار را نداشت؛ چیزی که در فناوری جدید پوشش داده شده و قطعاً زندگی افراد دیابتی را بهبود خواهد بخشید. چاپ ترانزیستور و سنسورهای زیستی درون لوله‌های نازک، یک قدم بزرگ برای پیدا کردن تکنیک‌های جدید تشخیص بیماری‌ها است. هرمن و همکارانش، در تحقیقات قبلی خود نیز روی کوچک کردن سنسورها کار کرده بودند؛ ولی در ابداع کنونی خود، با استفاده از روشی به نام چاپ میکروکانتکت، ترانزیستور خود را مستقیماً داخل لوله شیشه‌ای به شعاع یک میلی‌متر چاپ نمودند. لازم به ذکر است که روش‌های متعارف، همچون فوتولیتوگرافی و لیتوگرافی الکترونیکی، برای کار بر روی سطوحی که انحنای زیادی دارند، مناسب نیست و نتایج این تحقیقات جالب توجه، به دیگر زمینه‌های تشخیصی مانند آندوسکوپی کمک خواهد کرد و حساسیت و دقت آن‌ها را بالا خواهد برد.

مرجع: «Nanowerk»