گروهی از محققین رشته‌های مختلف در دانشگاه «Massachusetts Amherst»، موفق به تولید گونه جدیدی از مواد الکترونیکی سبز شده‌اند که برای استفاده در زمینه‌های پزشکی، دارای پایداری مناسبی هستند. نکته شایان توجه در ماده تولید شده، ترکیب نانوسیم‌های پروتئینی با یک پلیمر خاص بوده که دستیابی به یک ماده کامپوزیتی الکترونیکی را به همراه داشته که علاوه بر حفظ خاصیت هدایت الکتریکی، حفظ خاصیت منحصربه فرد توانایی سنجش در نانوسیم‌های پروتئینی را نیز به همراه دارد.

نانوسیم‌های پروتئینی، برتری‌های زیادی نسبت به نانوسیم‌های سیلیکونی و همچنین نانولوله‌های کربنی دارند که از آن جمله، می‌توان به زیست‌سازگاری، پایداری و همچنین پتانسیل بالای آن‌ها، برای سنجش در طیف وسیعی از بیومولکول‌ها و ترکیبات شیمیایی پزشکی اشاره نمود. نقطه عطف بکارگیری این نانوسیم‌های پروتئینی به عنوان حسگر، لزوم استفاده از بستری از مواد انعطاف‌پذیر بوده که برای ساخت حسگرهای پوشیدنی و دیگر دستگاه‌های الکترونیکی مناسب باشند.

برتری‌های حاصل شده توسط نانوسیم‌های پروتئینی در مقایسه با نمونه‌های مشابه سیلیکونی، زمانی بیشتر به چشم می‌آید که امکان تولید انبوه آن‌ها، به کمک منابع تجدیدپذیر فراهم می‌شود؛ در حالی‌که برای تولید نمونه‌های معمول نانوسیم‌ها، نیاز به مصرف انرژی به نسبت بالا و همچنین استفاده از برخی مواد شیمیایی نامطبوع است. در عین حال، این نانوسیم‌ها، نازک‌تر از نانوسیم‌های سیلیکونی بوده و برخلاف نانوسیم‌های سیلیکونی، در آب پایدار هستند که برای کاربردهای پزشکی، بسیار مناسب است. ترکیب حاصل شده، علاوه بر ایجاد یک شبکه قوی هادی جریان الکتریکی، در شرایط سخت، مثل دمای بالا یا قدرت اسیدی بالا، پایداری بسیار بالایی از خود نشان می‌دهد.

نکته شایان ذکر دیگری که در خصوص نانوسیم‌های پروتئینی تولید شده بایستی در نظر داشت، تغییر قابل توجه میزان هدایت الکتریکی، با توجه به pH محیط است که این مسئله، پارامتر بسیار مهمی در برخی شرایط پزشکی حساس و خطرناک است. لازم به ذکر است که مخترعین این کامپوزیت نوین، به منظور حفاظت از دستاورد خود و اقدام برای بهره‌برداری از آن، درخواست ثبت پتنت خود، برای پلیمرهای هادی تولید شده به کمک نانوسیم‌های پروتئینی را نیز ارائه داده‌اند.

مرجع: «Science Daily»