مطالعه سیستم‌های طبیعی بیولوژیک و الهام گرفتن از آن‌ها برای توسعه برخی سیستم‌های مصنوعی با کارکردهای مشابه، یکی از موضوعاتی است که ذهن دانشمندان و محققین را همواره به خود مشغول می‌نماید. پیشرفت‌های اخیر در زمینه میکرو و نانو ماشین‌ها که از مشاهده و درک رفتارهای حرکتی اولیه، به قابلیت توسعه و بهبود مداوم انجام وظایف پیشرفته تغییر یافته است، موجب شده تا محققین امیدوار به ساخت سیستم‌هایی برای کنترل و اثرگذاری بر جهان ماکروسکوپی و میکروسکوپی شوند.

بنا بر گزارش «Nanowerk»، میکرو و نانو ماشین‌هایی که دانشمندان امروزه قادر به توسعه و ساخت آن‌ها شده‌اند، کاربردهای محدود و اولیه‌ای در زندگی واقعی بشر دارند. با این حال، ارزش بلندمدت آن‌ها موجب شده تا توجه کمیته نوبل نیز به آن جلب شود. برای مثال، جایزه نوبل سال 2016 میلادی، به‌طور مشترک به «جین پیر سوآویج»، «فیزر اتودارت» و «برنارد فرینگا» برای طراحی و سنتز ماشین‌آلات با ابعاد مولکولی اعطا شد.

کاربرد ماکرو و نانو ماشین‌ها در سیستم‌های زنده، از دو جنبه حائز اهمیت است؛ تعامل میکرو و نانو ماشین‌ها با سایر ارگانیسم‌های میکروسکوپی یا واحدهای زیستی و نیز تلاش برای استفاده از میکرو/ نانو ماشین‌ها در بدن انسان. از جنبه اول، می‌توان بخش اعظم کاربردها را به تعامل با باکتری‌ها و سیستم‌های بیوهیبریدی که سلول‌های بیولوژیک را جذب می‌نمایند، محدود نمود. از جنبه دوم نیز می‌توان به نانو داروها اشاره نمود که چشم‌اندازی امیدوارکننده در مبارزه با عفونت‌های باکتریایی و از بین بردن گونه‌های مقاوم در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها فراهم نموده‌اند. حل ریسک‌ها و چالش‌های مرتبط با استفاده از سیستم‌های مصنوعی در بدن انسان، به‌ویژه خطر از بین رفتن سیستم ایمنی بدن، موجب شده است تا مواردی مانند ایمنی زیستی نانو ماشین‌ها، تجزیه‌پذیری آن‌ها و منابع انرژی مورد توجه قرار گیرند.

مرجع: «Nanowerk»