یکی از کاربردهای مهم نانو فناوری که امروزه بسیار مورد توجه محققین و دانشمندان قرار دارد، بهبود فرآیند دارورسانی است که در آن می‌توان از نانو ذرات برای رساندن انواع مواد دارویی به سلول‌های خاص در بدن استفاده نمود. با وجود تمامی مزایایی که پلتفرم‌های دارورسانی مبتنی بر نانو فناوری دارند، موانعی نیز بر سر راه فراگیر شدن این فناوری قرار دارد. نانو ذرات ممکن است از سوی سیستم دفاعی بدن، به‌عنوان یک مزاحم شناسایی شوند و همین عامل، موجب شده است تا تمایل به نابودی نانو ذرات مصنوعی و ترکیبی از سوی سیستم دفاعی بدن، به مانعی عمده برای به‌کارگیری و گسترش فناوری نانو در پزشکی بدل گردد.

بنا بر گزارش «Nanowek»، به‌طور سیستماتیک نانو ذرات در فرآیند دارورسانی بیش از چند دقیقه در بدن باقی نمی‌مانند. راهکار جایگزین برای رفع این محدودیت، پوشش دادن نانو ذرات با استفاده از غشای سلولی است (برای مثال، پنهان کردن نانو ذرات به‌عنوان گلبول‌های قرمز) که موجب می‌شود تا ساعت‌ها بتوانند در بدن باقی بمانند.

این رویکرد، منجر به توسعه یک کلاس جدید از نانو ذرات بیومیمتیک یا زیست‌تقلید شده است (روش‌های مصنوعی برای تقلید از فرآیندهای شیمیایی) که مزایای هر دو نوع، نانو مواد مصنوعی و طبیعی را در خود ترکیب می‌نماید. این نانو ذرات، شامل یک هسته مرکزی از نانو ذرات مصنوعی است که توسط یک لایه از غشاء سلولی طبیعی احاطه شده است و می‌تواند طیف وسیعی از قابلیت‌ها، اعم از گردش طولانی‌مدت در بدن و هدف‌گیری کارآتر سلول‌های مرتبط با بیماری را به ارمغان آورد.

گفتنی است، پوشش غشاء سلولی، نوعی پلتفرم فناوری است که برای نخستین بار در سال 2011 میلادی از سوی محققین معرفی شده است. دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا، در مقاله جدیدی که در مجله «Advanced Materials» انتشار یافته است، یک مرور جامع از این فناوری نوظهور و روند تکامل و تجاری‌سازی آن ارائه نموده‌اند. آن‌ها در این مقاله، بر این نکته تأکید دارند که ویژگی‌های منحصربه‌فرد غشاء سلولی، موجب شده است که انواع مختلف آن با ویژگی‌های خاص، در زمینه‌های گوناگون مورد استفاده قرار گیرد.

مرجع: «Nanowek»