استفاده از نانو ذرات برای ریشه‌کنی بیماری فلج اطفال
نانو ذرات می‌توانند راهی جدید برای از بین بردن بیماری فلج اطفال در سرتاسر جهان ارائه دهند. واکسن جدید تولیدشده توسط محققین دانشگاه «MIT» که مبتنی بر استفاده از نانوذرات است، تنها با یک‌بار تزریق، چندین دوز دارویی را به بدن وارد می‌نماید و می‌تواند واکسیناسیون کودکان در مناطق دورافتاده پاکستان و سایر کشورهایی که این بیماری هنوز در آن‌ها یافت می‌شود را آسان نماید.
تعداد موارد گزارش‌شده بیماری فلج اطفال در طی سال‌های 1988 تا 2013 میلادی در سراسر جهان، بیش از 99 درصد کاهش داشته است، با این حال، این بیماری هنوز به‌طور کامل ریشه‌کن نشده است. یکی از علل عمده این موضوع، نیاز به تزریق دو تا چهار واکسن فلج اطفال با هدف دستیابی به ایمنی کامل در برابر بیماری است که با توجه به مسئله دسترسی به کودکان، در برخی نقاط دورافتاده با دشواری‌هایی روبرو است. «آنا جکلنس» از محققین مرکز تحقیقات سرطان کخ در دانشگاه «MIT»، با اشاره به این چالش می‌گوید: «دسترسی به یک واکسن که تنها با یک‌بار تزریق بتواند حفاظت کامل در برابر بیماری ایجاد نماید، در فرآیند ریشه‌کنی بیماری فلج اطفال بسیار ارزشمند است.»
تقریباً می‌توان گفت، هیچ داروی ضد ویروس فلج اطفال وجود ندارد و در حدود یک درصد از موارد ممکن است ویروس وارد سیستم عصبی شده و موجب فلج شدن فرد شود. اولین واکسن فلج اطفال که «Salk» نامیده می‌شد، در دهه 1950 میلادی توسعه یافت که محتوی یک نسخه غیرفعال از ویروس بوده و در طی دو تا چهار مرحله تزریق می‌شود. در سال 1961 میلادی، یک واکسن خوراکی به بازار عرضه شد که در برخی موارد با تنها یک‌بار مصرف نیز از فرد در مقابل بیماری محافظت می‌کرد، با این حال، مصرف دو تا سه بار آن مؤثرتر بود. واکسن خوراکی در بسیاری از کشورها به دلیل احتمال ایجاد عفونت در موارد بسیار نادر، حذف شده است که البته در برخی کشورهای درحال‌توسعه هنوز ادامه دارد. چندین سال پیش، بنیاد «بیل و ملیندا گیتس» یک بودجه تحقیقاتی قابل‌توجه برای توسعه روش‌های درمانی و تولید واکسنی که تنها با یک‌بار تزریق بتواند ایمنی را در کودکان ایجاد نماید، تخصیص داد.
گفتنی است، واکسن ابداعی از یک پلیمر زیستی تجزیه‌پذیر به نام «PLGA» برای کپسوله کردن دارو استفاده کرده است که این پلیمر با گذشت زمان مشخص، تجزیه شده و به این ترتیب، محققین می‌توانند میزان دوز آزادشده دارو را کنترل نمایند. یکی از موانعی که درگذشته اجازه نمی‌داد از «PLGA» برای تحویل واکسن به بدن استفاده شود، پاسخ آنتی‌بادی آن از طریق اسید گلیکولیک و اسید لاکتیک به‌عنوان محصولات جانبی تولیدشده بود که می‌توانند ویروس غیرفعال موجود در دوز دارویی را از بین ببرد. محققین با تغییر در پلیمر و ایجاد خاصیت «اسفنج پروتونی» (پروتون‌های اضافی موجب کمتر شدن محیط اسیدی و درنتیجه سالم ماندن ویروس غیرفعال می‌شود)، این مشکل را رفع کرده‌اند که نوآوری اصلی فناوری توسعه‌یافته هم در این موضوع نهفته است.
مرجع: «phys»
هنوز نظری وارد نشده است!
نظر خود را ارسال نمایید
پست الکترونیکی شما انتشار پیدا نمی کند.