یکی از فاکتورهای قدیمی و گسترده در استفاده از شیمی‌درمانی برای مبارزه و درمان بیماری سرطان، مقاومت در برابر مواد شیمیایی است که به محدودیتی عمده در درمان موفقیت‌آمیز بیماری بدل شده است. برای غلبه بر این محدودیت، از تحریک‌های مختلف فیزیکی، اعم از الکتریکی، حرارتی و تابشی استفاده می‌شود که می‌تواند حساسیت دارویی و اثرات نهایی شیمی‌درمانی را ارتقاء دهد. اخیراً، محققین ایتالیایی موفق به توسعه روشی شده‌اند که در آن می‌توان از نانوذرات برای تحریک سلول‌های سرطانی و افزایش اثرپذیری آن‌ها در روش‌های درمانی، استفاده نمود. این رویکرد، برای مهار تکثیر سلول‌های سرطانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

بنا بر گزارش «Nanowerk»، امروزه نانو مواد معدنی به‌عنوان ابزاری قدرتمند در زمینه‌های پزشکی برای تشخیص و درمان بسیاری از بیماری‌ها و به‌ویژه سرطان بکار گرفته می‌شود. مطالعات بالینی نشان داده است که میدان‌های الکتریکی متناوب با شدت کم، قادر به محدودسازی تکثیر سلول‌های سرطانی و افزایش تأثیرگذاری داروهای شیمی‌درمانی است. نکته کلیدی در تحریک الکتریکی سلول‌های سرطانی، عدم اثرگذاری بر عملکرد سلول‌های سالم اطراف آن است و همین عامل موجب شده است تا نانو مواد پیزوالکتریک، به‌عنوان ابزاری امیدوارکننده برای تحریک الکتریکی بیسیم، غیرتهاجمی و هدفمند سلول‌ها و بافت‌های بدن مطرح گردد. این نانو مواد، در مواجهه با تغییر شکل‌های مکانیکی، نظیر فعال شدن از طریق فراصوت، می‌توانند پتانسیل‌های الکتریکی روی سطح خود تولید نمایند. تحریک الکتریکی حاصل از این فرآیند، موجب کاهش مقاومت دارویی در سلول‌های سرطانی می‌شود.

گفتنی است، تیم تحقیق در حال توسعه فرآیند درمانی ابداعی خود هستند تا با تعبیه نانو ذرات پیزوالکتریک در نانوسیستم‌های پیچیده‌تر، علاوه بر تحریک الکتریکی سلول‌های سرطانی، بتوانند رهاسازی و توزیع محلی داروهای ضد سرطان را نیز به قابلیت‌های روش درمانی بیافزایند. 

مرجع: «Nanowerk»

http://nanomatch.ir/