تحقیقات جدید دانشمندان نشان می‌دهد که موانع سلولی در معرض نانوذرات فلزی، می‌توانند موجب آسیب به سلول‌های مغزی شوند. این کشف، می‌تواند پیامدهای قابل‌توجهی برای توسعه راهکارهای درمانی بالقوه در درمان بیماری‌های عصبی، از جمله آلزایمر و پارکینسون داشته باشد.

بنا بر گزارش وب‌سایت «Nanowerk»، تحقیق انجام‌گرفته توسط دانشمندان و محققین دانشگاه «بریستول» که نتایج آن در ژورنال «Nature Nanotechnology» انتشار یافته است، به نقش روزافزون نانوفناوری در تحویل دارویی، شیمی‌درمانی، تصویربرداری، تشخیص پزشکی و اثرات آن بر سلول‌های عصبی مغز می‌پردازد. حرکت نانوذرات در مسیرهای سلولی بدن موجودات زنده و تماس با غشای سلولی و ورود به آن‌ها، علاوه بر تأثیرگذاری بر سلامت سلول‌های در معرض تماس، می‌تواند اثراتی مشابه با اثرات ناشی از تابش داشته باشد. محققین برای بررسی این تأثیرات، یک لایه از سلول‌های «BeWo» که به‌طور گسترده برای مدل‌سازی موانع سلولی جفتی بکار گرفته می‌شود را در آزمایشگاه بر روی یک غشاء متخلخل رشد داده و آن‌ها را در معرض نانوذرات کرومیوم کبالت قرار دادند. انتقال این موانع سلولی به سلول‌های مغز انسان، موجب آسیب به «DNA» در هیپوکامپوس (بخشی از مغز که به یادگیری و حافظه مربوط می‌شود) گردید. بررسی‌های دقیق‌تر، بیانگر این مطلب بود که نانوذرات موجب تولید مولکول‌های علامت‌رسان «Signaling Molecules» می‌شود که آسیب به آستروسیت‌ها و نورون‌های مغزی را در پی دارد.

با توجه به این‌که آستروسیت‌ها را می‌توان شایع‌ترین نوع سلول‌های مغزی دانست که علاوه بر نقش پشتیبانی از نورون‌ها، نقشی مهم در سلامت عصبی فرد و اختلالات عصبی مانند بیماری‌های آلزایمر و پارکینسون دارند، یافته‌های جدید کمک می‌کند تا توسعه آستروسیت‌ها به‌عنوان داروهای بالقوه برای درمان اختلالات یادشده انجام گیرد.

مرجع: «Nanowerk»

http://nanomatch.ir/