دانشگاه مشهور «MIT»، با هدف پشتیبانی بهتر از استارت‌آپ‌های فعال در حوزه فناوری‌های سخت و به‌طور خاص استارت‌آپ‌های نانویی، یک برنامه شتاب‌دهی جدید تحت عنوان «START.nano» راه‌اندازی نموده است. در اولین دوره از این برنامه آزمایشی، هفت شرکت نوپای نانویی پذیرفته شده‌اند تا مراحل توسعه و تجاری‌سازی ایده‌های خلاقانه خود را سریع‌تر و با ضریب اطمینان بالاتری طی نمایند.

کسب‌وکارهای نوپا، در ابتدای فعالیت‌های خود، با مسائل و چالش‌های متعددی مواجه می‌باشند. عدم وجود منابع مالی کافی، عدم آشنایی با قواعد رایج کسب‌وکار، چالش‌های مرتبط با تیم‌سازی و البته تلاش برای جلب نظر سرمایه‌گذاران مختلف، تنها بخشی از این موارد است. با این حال، هنگامی‌که صحبت از فناوری‌های پیشرفته و به‌طور خاص فناوری‌های سخت نظیر نانو فناوری می‌شود، این چالش‌ها دوچندان خواهند شد. بنیان‌گذاران، نگران امکان‌پذیری فنی ایده خود بوده و در عین حال، تطابق این ایده با خواسته‌های مشتریان در قالب یک محصول فناورانه و کاربردی، کاری بسیار دشواری است. همه این موارد، موجب می‌شود تا دانشگاه‌های کارآفرین، حمایت و پشتیبانی از استارت‌آپ‌ها را در قالب برنامه‌های شتاب‌دهی و کارآفرینی دنبال نموده و تلاش کنند تا ضریب شکست این ایده‌ها را تا حد ممکن پایین آورند. ولادیمیر بولوویچ (Vladimir Bulović)، مدیر «MIT.nano»، در خصوص استارت‌آپ‌های فعال در حوزه فناوری‌های سخت می‌گوید: «استارت‌آپ‌های فعال در حوزه فناوری‌های سخت، معمولاً چند سال اول خود را همراه با بودجه‌های چند میلیون دلاری، صرف ایجاد امکانات مورد نیاز برای توسعه فناوری می‌کنند».

فریبرز مازیه، استاد فناوری‌های نوظهور این دانشگاه نیز، در خصوص نقش «START.nano» در برداشتن برخی از موانع پیش پای استارت‌آپ‌های فعال در حوزه فناوری‌های سخت ابراز می‌دارد: «پیش‌فرض این برنامه شتاب‌دهی این است که دسترسی زودهنگام به آزمایشگاه‌های پیشرفته، می‌تواند هزینه راه‌اندازی یک ایده نوپا را به حداقل رسانده و با افزایش نرخ بقای شرکت‌ها، زمان لازم برای رساندن نوآوری به بازار را کاهش دهد». علاوه بر استفاده از امکانات «MIT.nano»، شرکت‌های حاضر در این برنامه شتاب‌دهی، بخشی از جامعه دانشگاه «MIT» تلقی شده و می‌توانند در کنار محققین مستعد این دانشگاه، از مزایای اکوسیستم نوآوری «MIT» بهره‌مند شوند. بی‌شک، این یک بازی برد/ برد خواهد بود؛ چرا که دانشجویان «MIT»، اعضای هیئت‌علمی و شرکای صنعتی دانشگاه هم، می‌توانند ارتباط مستقیمی با استارت‌آپ‌های نانویی برقرار نموده و در جریان آخرین چالش‌های پیش روی آن‌ها و پتانسیل‌های فراهم شده توسط آن‌ها قرار گیرند.

گفتنی است که شرکت‌های پذیرش شده در مرحله نخست «START.nano»، با تنوع قابل توجهی همراه می‌باشند. این هفت استارت‌آپ عبارتند از:

• آتانتاریس (Atantares): یک استارت‌آپ فعال در حوزه پزشکی که در تلاش برای بهبود فرآیند مدیریت بیماری با استفاده از فناوری‌های هوش مصنوعی و تراشه‌های زیستی است.
• کمبریج الکترونیک (Cambridge Electronics): یک استارت‌آپ فعال در حوزه ارتباطات که در حال توسعه نسل بعدی فناوری نیترید گالیم برای استفاده در ارتباطات «5G» است.
• لیدیان لبز (Lydian Labs): این استارت‌آپ، برای ساخت سیستم‌های راکتور حرارتی، از تکنیک‌های مقیاس‌پذیر تولید افزودنی استفاده می‌کند. این فناوری، می‌تواند کربن‌زدایی صنایع شیمیایی را سرعت بخشد.
• مسودین (Mesodyne): این استارت‌آپ، در حال ساخت نوع جدیدی از ژنراتورهای برق است که امکان تولید کارآمد، بدون سروصدا و قابل حمل را در هر مکان و هر زمان فراهم می‌کند. این ژنراتورها، مبتنی بر هر نوع سوخت دلخواه کار کرده و انرژی لازم برای سنسورهای از راه دور و هواپیماهای بدون سرنشین را فراهم می‌کند.
• نئورونکسوس (NeuroNexus): یک استارت‌آپ فعال در حوزه فناوری عصبی است که در خصوص عرضه و تجاری‌سازی فناوری‌های رابط عصبی، سیستم‌های ابزار دقیق و نرم‌افزار تجزیه‌وتحلیل اعصاب و کاربردهای بالینی فعال می‌باشد.
• پنومیکس (Phenomyx): این استارت‌آپ، برای ساخت مواد مصرفی و پلتفرم‌های مشاهده رفتارهای فعل‌وانفعالات سلولی، در حال ترکیب ابزارهای ساخت میکرو با سیستم‌های اتوماسیون استاندارد است.
• سی‌تریشن (SiTration): این استارت‌آپ، نوعی غشای تصفیه‌کننده با دوام فوق‌العاده توسعه داده که علاوه بر هزینه پایین، در جداسازی‌های چالش‌برانگیز صنعتی، عملکرد فیلتراسیون و مصرف انرژی ناشی از آن را کاهش می‌دهد.

مرجع: «News.MIT»