محققین ایتالیایی، ایمپلنت‌های نانویی جدیدی ابداع نموده‌اند که فرایندهای درمان تومورهای مغزی را کارآمدتر از قبل می‌سازد. این سیستم پزشکی پیشرفته، یک شبکه پلیمری بسیار کوچک است که تومورهای مغزی را همچون یک تور ماهیگیری احاطه نموده و انتقال کارآمد دارو را امکان‌پذیر می‌سازد. مهم‌ترین مزیت این تجهیز نانویی، درمان بیماری خطرناک گلیوبلاستوم مولتی‌فرم (Glioblastoma Multiforme) است که در حال حاضر، هیچ درمان مؤثری برای آن وجود ندارد.

یکی از چالش‌های بزرگ مقابله با تومورهای مغزی، گزینه‌های دشوار و تهاجمی درمان آن‌ها است. به‌طور خاص، گلیوبلاستوم را می‌توان توموری با شدیدترین عوارض دانست که بنا بر آمار، متوسط ادامه عمر بیماران مبتلا به آن، تنها 12 ماه بوده و تنها پنج درصد از بیماران، بیش از 5 سال زنده می‌مانند. این بیماری، به‌طور معمول مردان و زنان بین 45 تا 75 سال را تحت تأثیر قرار داده و برخلاف سایر تومورهای بدخیم، طی 30 سال گذشته هیچ پیشرفت قابل‌توجهی در تشخیص و درمان آن صورت نگرفته است. به عبارت بهتر، بروز موارد جدید بیماری و تعداد مرگ‌ومیرها عملاً بدون تغییر مانده و پیشرفت علم هیچ کمکی به درمان این تومورها نکرده است. تنها استراتژی درمانی حال حاضر، جراحی و برداشتن بخشی از توده تومور با هدف کاهش فشار داخل جمجمه و به دنبال آن، رادیوتراپی و یا شیمی‌درمانی است. راهکار درمانی دشواری که در کنار اثرگذاری نسبتاً کم، عوارض شدیدی هم برای بیمار به همراه دارد.

در واکنش به این چالش بزرگ درمانی، بایوسیستم توسعه یافته توسط انستیتو فناوری ایتالیا (IIT)، یك جایگزین مؤثر برای معدود درمان‌های دارویی است. در این فناوری پیشرفته، نوعی شبکه پلیمری بسیار کوچک در اطراف تومورهای مغزی قرار می‌گیرد. این میکرومش (micromesh) که با مواد زیست‌تخریب‌پذیر ساخته شده است، دور توده تومور پیچیده شده و با انطباق با سطح توده تومور، انتقال کارآمد و هدفمند داروها را ممکن می‌سازند. این الیاف پلیمری ضخیم، بسیار انعطاف‌پذیر بوده و با دهانه‌های منظمی دقیقاً مانند اندازه سلول‌های سرطانی ساخته شده‌اند. این ویژگی منحصربه‌فرد، به میکرومش امکان می‌دهد تا با توده تومور، تعامل نزدیک‌تری داشته و اثرات درمانی را افزایش دهد. این شبکه به گونه‌ای طراحی شده که دارای دو محفظه جداگانه برای بارگذاری داروهای مختلف است. این داروها، به صورت مستقل، کاملاً هوشمند و در یک بازه طولانی‌مدت به سمت توده تومور رها شده و در نتیجه، پزشکان با ترکیبی از روش‌های درمانی مختلف، اعم از شیمی‌درمانی، نانو پزشکی و ایمونوتراپی، به گلیوبلاستوم حمله می‌کند.

گفتنی است که در این تحقیق ارزشمند، مجموعه‌ای از محققین «IIT» به سرپرستی پروفسور پائولو دکوزی (Paolo Decuzzi)، همراه با تیمی از محققین بیمارستان «San Raffaele» میلان و ، پروفسور جرالد گرانت (Gerald Grant) از بیمارستان کودکان دانشگاه استنفورد همکاری داشته و از آنجا که پروژه مذکور، تحت حمایت شورای تحقیقات اروپا قرار دارد، نمونه‌ای خوب از یک همکاری فناورانه بین مؤسسات تحقیقاتی، دانشگاهی و دولتی را به تصویر می‌کشد.

مرجع: «News Medical»