منابع، شایستگی‌ها و توانایی‌های متمایز
منابع
دارایی‌های خاصی در فعالیت‌ها و پروسه‌های هر سازمانی وجود دارند. این دارایی‌ها همان منابع هستند. این منابع را می‌توان در داخل سازمان ایجاد کرد که در این حالت، آن‌ها منابع داخلی را تشکیل می‌دهند و چنین منابعی، تولیدی خاص سازمان هستند. در غیر این‌صورت آن‌ها می‌توانند به‌صورت خارجی از طریق تأمین‌کنندگان موجود در بازارهای منابع به‌دست آیند که در این‌صورت آن‌ها منابع خارجی را تشکیل می‌دهند. منابع خارجی به‌دست آمده به‌صورت سازمانی شناسایی می‌شوند. علاوه بر این، منابع را می‌توان به‌صورت اختصاصی یا غیر‌اختصاصی طبقه‌بندی کرد. منابعی که فقط برای اهداف بسیار تخصصی مورد استفاده قرار می‌گیرند و برای سازمان در ارزش‌گذاری کالاها و خدمات قابل توجه هستند، منابع اختصاصی نامیده می‌شوند.
منابع غیر‌اختصاصی کمتر مشخص هستند و در ارزش‌افزوده اهمیت کمتری دارند. همچنین منابع می‌توانند به‌طور گسترده‌ای به‌صورت محسوس و نامحسوس طبقه‌بندی شوند. دارایی‌های فیزیکی سازمان، منابع محسوس نامیده می‌شوند؛ منابع فیزیکی، منابع انسانی و منابع نهایی زیرمجموعه این دسته قرار می‌گیرند.
منابع فکری، منابع فناورانه و اعتبار سازمانی با همدیگر منابع نامحسوس را تشکیل می‌دهند. اختراعات و کپی‌رایت‌های سازمان نمونه‌ای از منابع فکری هستند. ظرفیت و سرعت نوآوری، نمونه‌هایی از منابع فناورانه هستند. اعتبار اساساً حسن‌نیتی است که سازمان در میان مشتریان به‌دست می‌آورد و این خود یک منبع حیاتی سازمان محسوب می‌شود.
شایستگی‌ها
یک سازمان باید ویژگی‌های خاصی داشته باشد تا توانایی رقابت با دیگر سازمان‌ها را در بازار داشته باشد. این ویژگی‌ها، شایستگی‌های سازمان را تشکیل می‌دهند. شایستگی‌های صنعتی برای بقای هر سازمان بسیار ضروری است. در عین حال، شایستگی‌ها به تنهایی نمی‌توانند برای یک سازمان مفید باشند؛ تنها زمانی‌که آن‌ها در یک ترکیب مناسب قرار می‌گیرند می‌توانند به سازمان کمک کنند تا مزیت رقابتی را به‌دست آورد. به‌عنوان مثال، سازمان فناوری اطلاعات را در نظر بگیرید. برای رقابت در صنعت نرم‌افزار، این سازمان باید شایستگی‌هایی جهت نوشتن برنامه‌ها و طراحی ابزارها در ترکیب با هم داشته باشد تا مزیت رقابتی در صنعت را به‌دست آورد.
توانایی‌های متمایز
منابع سازمانی که در دستیابی به مزیت رقابتی حیاتی هستند، توانایی‌های متمایز نامیده می‌شوند. زمانی‌که توانایی‌ها از خصیصه‌ای که دیگر شرکت ها فاقد آن هستند، تشکیل می‌شوند، توانایی‌های متمایز سازمان را تشکیل می‌دهند. سازمان‌ها علاوه بر داشتن ویژگی متمایز، باید پایدار و قابل اعتماد باشند.
هنگامی یک توانایی متمایز پایدار است که قادر به ادامه فعالیت در طول زمان باشد. هنگامی سازمان قابل اعتماد می‌شود که دارای توانایی متمایزی باشد و بتواند از آن به‌طور عمده بهره‌مند شود. یک سازمان می‌تواند توانایی‌های متمایز را از جمله معماری سازمانی، اعتبار سازمان و نوآوری به‌دست آورد. روابط بین سازمان و ذی‌نفعان در توسعه این سه جنبه سازمان مهم است.
منبع: managementstudyguide.com
هنوز نظری وارد نشده است!
نظر خود را ارسال نمایید
پست الکترونیکی شما انتشار پیدا نمی کند.