این که رهبری و مدیریت دو اصطلاح مترادف هستند، اظهار نظر صحیحی نمی‌باشد. رهبر نیازمند هیچگونه موقعیت مدیریتی برای فعالیت به شکل یک رهبر نیست. از طرف دیگر، یک مدیر تنها زمانی می‌تواند یک مدیر واقعی باشد که خصوصیات اخلاقی یک رهبر را داشته باشد. با توجه به موقعیت یک مدیر، او باید گروه خود را رهبری کند. یک مدیر باید برای رسیدن به اهداف خود هر پنج عملکرد زیر را عملی کند:

• برنامه‌ریزی
• سازمان‌دهی
• استخدام کارمندان
• اداره کردن
• کنترل کردن

رهبری تنها بخشی از این عملکردها می‌باشد. رهبری به عنوان یک اصطلاح عمومی، ارتباطی با مدیریت ندارد. یک فرد می‌تواند با توجه به خصوصیاتی که در او وجود دارد رهبر باشد. برای مثال، رهبر یک باشگاه، کلاس، انجمن رفاهی، سازمان اجتماعی، و بسیاری موارد دیگر را می‌توان نام برد. بنابراین بیان این موضوع صحیح است که «تمامی مدیران رهبر نیز هستند، اما تمامی رهبران مدیر نیستند».

یک رهبر فردی است که رفتار و فعالیت دیگران را در تلاش‌های گروهی برای دستیابی به اهداف خاص در موقعیت‌های بوجود آمده تحت تاثیر قرار می‌دهد. از طرف دیگر، یک مدیر زمانی می‌تواند به عنوان یک مدیر واقعی عمل کند که خصوصیات رفتاری یک رهبر را در درون خود داشته باشد. از یک مدیر در تمامی سطوح انتظار می‌رود که به عنوان رهبر در فعالیت‌های گروهی شرکت داشته باشد. بنابراین کارمندان با تمایل دستورالعمل‌ها را انجام داده و راهنمایی‌های او را می‌پذیرند.

مدیران و رهبران بر اساس موارد زیر قابل‌مقایسه هستند:

منبع

http://www.managementstudyguide.com/leader_versus_manager.htm