اگر با دقت به اطرافیانتان دقت کنید افراد زیادی را خواهید دید که مجبوراند هر روز کارهای تکراری انجام دهند. سال‌های اولیه‌ی زندگی‌ من با شغل‌های متعددی بود، ولی در واقع نخستین شغل جدی‌ام در ۱۸ سالگی و شاید در مکانی که نباید بود! کارآفرینان ساعت کاری ۹ تا ۵ برایشان قابل درک نیست و افرادی با این سیستم کاری نیز کارآفرینان را درک نمی‌کنند. فرهنگ کاری ۹ صبح تا ۵ بعد از ظهر برای زمانی بود که هدف من ماندن در یک شغل برای مدت پنج سال بود، این هدف از  فرهنگ کاری جامعه که ماندگاری در کار معیار موفقیت است نشات گرفته بود. ممکن است یک شغل مزایای جانبی و درآمد خوبی داشته باشد، اما آیا اینها مهم‌اند؟ 

ما در دنیای فرصت‌ها زندگی می‌کنیم و هرچیزی امکان پذیر است. شاید با این اصطلاح زیاد روبرو شده‌اید: «با رویاهایت زندگی کن» و «هرگز تسلیم نشو» معنای اصلی این جملات عملی کردن رویاها است. همه‌ی اهداف، برنامه‌ها و رویاهایتان بدون عملی کردن بی فایده‌اند. جامه عمل پوشاندن به رویاها نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و استراتژیک است. بسیار اتفاق افتاده در برخوردهای روزانه‌ام با افرادی مواجه شوم که مدعی رسیدن به آرزوهایشان دریک روز و یا رهایی یک شبه از قرض و بدهی‌ها بودند!

افراد معمولی هدف دارند اما در دستیابی و عملی کردنشان با شکست مواجه می‌شوند. برنامه ریزی و عمل دو فاکتور کلیدی و تفاوت اصلی کارآفرینان و افراد معمولی است. بعضی کارآفرینان جاه‌طلب مایل می‌خواهند ره ۱۰۰ ساله را یک شبه بروند، در ارتباط با موضع هیجان زده شده و کم کم با گذر زمان و دیدن سختی‌های کار اشتیاقشان از بین می‌رود. جا آکوف در کتابش با عنوان "تلاش دوباره" می‌نویسد که رویاها سرگرم کننده‌اند و صحبت در ارتباط با نتایج آینده لذت‌بخش است، ولی تلاش و کوشش برای عملی کردن آنها مرحله اصلی است که بسیاری نمی‌توانند سختی‌های آن را تحمل کنند. برای من به شخصه ده سال استخدام شدن یک معظل بزرگ بود. ساعات زیادی از وقتم را در راه انجام کارهایی برای یک درآمد معمول می‌گذراندم. و رویاپردازی و پیش‌بینی آینده بزرگ بسیار خوب است، هرچند من همیشه بر این باورم که باید بین انتظارات و کاری که می‌کنیم تعادل برقرار کنیم.

منبع:  www.entrepreneur.com