فناوری نانو، یکی از ابزارهای کارآمد در زمینه توسعه دستگاه‌های الکترونیک پوشیدنی به حساب می‌آید که در سال‌های اخیر، به شدت مورد استقبال شرکت‌های فناور قرار گرفته است. عمده‌ترین چالش این دستگاه‌ها، انعطاف‌پذیری، راحتی کاربر با آن، توانایی کاهش ابعاد آن‌ها و همچنین، شیک و منطبق با مد نمودن این دستگاه‌ها است. بدیهی است، نانو فناوری با توجه به پتانسیل‌های بالای موجود، قابلیت پاسخ‌گویی و کمک نمودن به تمامی این اهداف را دارا می‌باشد.

گزارش‌ها حاکی از آن است که پتنت‌های به ثبت رسیده توسط شرکت‌های خصوصی و سازمان‌های تحقیقاتی عمومی در حوزه نانو فناوری، در حال رشد بوده و انتقال فناوری بین دانشگاه‌ها و بخش‌های صنعتی، موجب برداشته شدن گام‌هایی برای تجاری‌سازی یافته‌های دانشگاهی شده است. در این میان، اگرچه تعداد پتنت‌های نانویی مشترک بین بخش خصوصی و سازمان‌های تحقیقاتی عمومی بسیار اندک است، اما بررسی‌ها نشان می‌دهد که از سال ۲۰۰۰ میلادی به این‌سو، با روند رو به رشد همراه شده و در سال‌های اخیر، به ۸ درصد از کل پتنت‌های نانویی رسیده است.

گروهی از محققین دانشگاه پنسیلوانیا، موفق به توسعه تکنیک‌های نانویی جدیدی شده‌اند که از طریق آن‌ها، می‌توان ربات‌هایی کنترل شده با ضخامت موی انسان تولید نمود. این تکنیک‌ها، می‌توانند انقلابی شگرف در حوزه‌های مختلف، به‌ویژه جراحی‌ها و اکتشافات فضایی پدید آورند.

بررسی سیر تکامل صنعت ساختمان، نشان می‌دهد که نقاط عطفی در مسیر پیشرفت ساخت‌وساز وجود داشته است که عموماً آن‌ها را تحت عناوین «عصر برنز» و «عصر آهن» می‌شناسند. امروزه یک تغییر کلیدی دیگر در این صنعت مطرح شده است و آن، استفاده فراگیر از فناوری نانو در بخش‌های مختلف ساختمان‌سازی است. پرسش این است که آیا می‌توان دوران فعلی را همچون نقاط عطف پیش گفته، «عصر نانو» نامید؟

یک پروفسور سابق دانشگاه میسوری، متهم به سوءاستفاده از نتایج تحقیقات یکی از دانشجویان دکتری ایین دانشگاه شده است. در دادخواست به ثبت رسیده از سوی این دانشگاه، ادعا شده که از نتایج تحقیقات صورت گرفته که متعلق به دانشگاه بوده است، برای فروش داروهایی استفاده شده که میلیون‌ها دلار عواید مالی برای این استاد سابق به ارمغان آورده است. تحقیقات مذکور که از سوی «کیشور چلکار» انجام گرفته است، متمرکز بر استفاده از فناوری نانو در تولید داروهایی مؤثرتر در مقایسه با داروهای سنتی است.