محققین روشی جدید برای اسپری نمودن سیم‌های بسیار نازک گیاهی ابداع نموده‌اند که می‌تواند با کاربردهای وسیعی همراه باشد. این فناوری بسیار جالب که مبتنی بر اسپری الکترواستاتیک متیل سلولز است، قابلیت پوشش بر روی مواد تولیدی با چاپگرهای سه بعدی و یا اشیای مختلفی از جمله تجهیزات الکترونیکی و حتی گیاهان را فراهم می‌کند. شاید بلندپروازانه‌ترین کاربرد این فناوری، تولید ارگان‌های اصلی بدن انسان باشد. با این وجود، کاربردهای کوتاه‌مدتی هم برای آن پیش‌بینی شده که نمونه آن، استفاده در ماسک‌های «N95» است که با شیوع کرونا، با تقاضای بیشتری مواجه شده‌اند. این روش، کارایی فیلتر ماسک‌ها را افزایش داده و در نتیجه، می‌تواند جایگاه خود را به سرعت در بازار باز نماید.

نوآوری منحصربه‌فرد محققین دانشگاه شیکاگو، امیدها برای مبارزه با سرطان را افزایش داده است. این ایده، مبتنی بر استفاده از فناوری نانو برای توسعه نوعی سیستم درمانی خاص است که برای درمان هر بیمار سرطانی قابل استفاده می‌باشد. در این فناوری، از چهارچوب‌های نانویی فلزی-آلی، به منظور ایجاد رادیکال‌های آزاد استفاده شده که امکان کشتن مستقیم سلول‌های سرطانی را فراهم می‌آورد. علاوه بر این، چهارچوب‌های مشابهی هم برای انتقال مولکول‌های سیگنالینگ به سیستم ایمنی بدن استفاده شده که می‌تواند فعال‌سازی سیستم ایمنی برای واکنش نشان دادن نسبت به سلول‌های سرطانی را به دنبال داشته باشد. این چهارچوب‌ها، حاوی پاتوژن‌هایی هستند که بهترین عملکرد سیستم ایمنی بدن در برابر سلول‌های سرطانی را به دنبال خواهند داشت.

محققین دانشگاه اسکاتلندی آبردین، در تلاشند تا با استفاده از فناوری نانو، تولید گاز در دریای شمال را افزایش دهند. در این فناوری که تحت عنوان «مایعات هوشمند» توسعه یافته است، از نانوذرات به منظور بهبود تکنیک‌های موجود برای تولید و استخراج گاز استفاده می‌شود. این پروژه که از سوی دو ایرانی به نام‌های امین شریفی و روزبه رفعتی هدایت می‌شود، مشکل فشار کم مخازن گازی را مرتفع می‌نماید. گفتنی است که پروژه مذکور، با پشتیبانی مرکز فناوری نفت و گاز «OGTC» و سه شریک صنعتی در حال اجرا بوده و در صورت موفقیت، در سال ۲۰۲۱ در دریای شمال به کار گرفته می‌شود.

محققین دانشگاه سنگاپوری نانیانگ، ایده‌ای جدید و مبتکرانه برای مبارزه با سلول‌های سرطانی ارائه نموده‌اند. در حالی‌که اکثر تحقیقات پیشین، نانوذرات را به عنوان حامل‌های دارویی مورد استفاده قرار می‌دادند، اما این بار نانوذرات حامل دارو نبوده و خود کشنده سلول‌های سرطانی می‌باشند. در این روش، بر روی نانوذرات سیلیس، پوششی از «فنیل‌آلانین» ایجاد شده که سلول‌های سرطانی به آن‌ها نیازمندند و به همین دلیل ذرات به راحتی جذب سلول‌های سرطانی می‌شوند.

استارت‌آپ هندی «میوز نانوبات»، موفق به تولید نوعی پوشش نانویی برای منسوجات شده که ویروس کرونا را در کمتر از ۵ دقیقه غیرفعال می‌سازد. آزمایش‌های مرتبط با سنجش اثر ضدویروسی، نشان می‌دهد که این نانوپوشش منحصربه‌فرد، ۹۹.۹۹ درصد از عوامل بیماری‌زا را در کمتر از پنج دقیقه غیرفعال ساخته و همین مسئله پتانسیل بالایی برای استفاده از این فناوری ایجاد نموده است. این شرکت، نصب ماشین‌آلات مربوط به اعمال نانوپوشش را در ۱۵ شرکت نساجی هندی تا پایان سال جاری هدف قرار داده است.