محققان دانشگاه رود آیلند (University of Rhode Island)، موفق به تولید بانداژهای هوشمندی شده‌اند که با رصد دقیق وضعیت زخم بیمار، از ایجاد عفونت در آن جلوگیری می‌کند. در الیاف‌های این بانداژ، نانوحسگرهایی استفاده شده که با اندازه‌گیری میزان پراکسید هیدروژن، می‌تواند عفونت در زخم را تشخیص دهد.

یکی از خطرات جدی برای زخم‌های مختلف، از یک جراحت سطحی گرفته تا محل یک عمل جراحی سنگین، ایجاد عفونت است. بیمار در حالی‌که روی زخم بسته شده و شاید تا چند روز هم مجاز به باز نمودن آن نباشد، از وضعیت آن خبری نداشته و حتی نمی‌تواند درد ناشی از عفونت را هم به دلیل دردهای احتمالی در محل زخم تشخیص دهد. همین مسئله، محققین دانشگاه رود آیلند را به فکر انداخته تا با توسعه ابزاری هوشمند، بتوانند این نیاز پزشکی را پوشش داده و از مشکلات احتمالی برای بیماران جلوگیری کنند. دانیل راکسبری (Daniel Roxbury)، استادیار دانشگاه رود آیلند، به همراه دانشجوی ایرانی سابق این دانشگاه، محمد معین صفایی، روشی مداوم و غیرتهاجمی برای تشخیص و نظارت بر عفونت در زخم توسعه داده‌اند. آن‌ها با یاری گرفتن از نانوحسگرهایی که در بانداژ تعبیه نموده‌اند، وضعیت سلامت و عفونت محل زخم را به‌صورت دقیق رصد می‌کنند.

بانداژ هوشمند، همانند یک مچ‌بند ساده قابل استفاده بوده و سیگنال را به صورت بی‌سیم، از نانولوله‌های کربنی موجود در بانداژ دریافت نموده و به شخص هشدار می‌دهد. این دستگاه، با تشخیص عفونت در مراحل اولیه، نیاز به آنتی‌بیوتیک را کاهش داده و همچنین از اقدامات شدید، مانند قطع عضو جلوگیری می‌کند.

به گفته راکسبری، این بانداژهای هوشمند زیست‌سازگار، برای بیماران دیابتی که از زخم‌های مزمن رنج می‌برند، بسیار مفید خواهد بود. تاکنون تحقیقات بر روی بانداژهای در اندازه کوچک انجام شده، ولی این فناوری را می‌توان به‌راحتی در اندازه‌های بزرگ‌تر نیز استفاده نمود. راکسبری در این خصوص می‌گوید: «از نظر اندازه، هیچ محدودیتی برای ما وجود ندارد. در حقیقت، این فناوری در باندهای بزرگ‌تر، کاربرد بیشتری دارد؛ زیرا تعویض و بانداژ مجدد در اندازه‌های بزرگ‌تر، کاری بسیار مشکل و آزاردهنده است که با وجود دستگاه تولیدی ما، نیاز به برداشتن باند و کنترل عفونت برطرف می‌گردد».

گفتنی است که گام بعدی برای توسعه این محصول، تست بر روی حیوانات بوده که در صورت مثبت بودن نتایج در این مرحله هم، می‌توان به ورود این فناوری به مسیر تجاری‌سازی امید بیشتری داشت.

مرجع: «Nanowerk News»