با پیشرفت فناوری‌های دیجیتال و سیر فزاینده به‌کارگیری آن‌ها در زندگی روزمره، امنیت سایبری به یکی از کلیدی‌ترین موضوعات این حوزه مبدل شده است. در این میان، اگرچه گمانه‌زنی‌های فراوانی در مورد کاربردهای بالقوه فناوری نانو وجود دارد، اما هنوز هم بسیاری از مزایای این فناوری نوظهور توسعه نیافته که امنیت سایبری، یکی از مهم‌ترین این حوزه‌ها قلمداد می‌شود. بنا بر آخرین گزارش‌ها، نانوفناوری راهکارهای ملموسی برای رفع چالش‌های رمزنگاری، تشخیص هوشمند تهدیدها و امنیت مصرف‌کنندگان به ارمغان خواهد آورد.

نخستین کاربرد فناوری نانو در امنیت سایبری، کمک به توسعه طرح‌های پیچیده رمزنگاری (Cryptography) است. هر ساله سطوح بالاتری از امنیت سایبری برای مبارزه با تهدیدهای موجود هدف قرار می‌گیرد و پروتکل‌های رمزنگاری هم، نیاز به توسعه و تقویت روزافزون دارند. مثال بارز کاربرد نانوفناوری در این زمینه، رمزنگاری کوانتومی است که با ایجاد تراشه‌های کوانتومی، ایمنی سخت‌افزارهای سنتی فعلی را به شدت بهبود می‌بخشید.

دومین حوزه تقاطع امنیت سایبری و فناوری نانو، توسعه سیستم‌های هوشمند شناسایی تهدیدها (Intelligent Threat Detection Systems) است. بسیاری از سازمان‌ها، در حال تحقیق پیرامون مزایای احتمالی فناوری نانو برای تکثیر سیستم‌های بیولوژیکی در سیستم‌های دیجیتال هستند و دولت آمریکا، یکی از حامیان کلیدی این موضوع محسوب می‌شود. کاربرد نانو در موفقیت شبکه‌های عصبی طی یک دهه گذشته، مقدمه‌ای برای ساخت کامپیوترهایی الهام گرفته از ساختار مغز انسان است که پردازش اطلاعات بسیار زیاد را ممکن می‌سازد. البته بسیاری از کاربردهای این سیستم‌های هوشمند، ماهیت نظامی داشته و باید کمی منتظر ماند تا سایر کاربردها هم توسعه یابند.

علاوه بر کاربردهای عجیب و غریب مانند رمزنگاری کوانتومی و همگامی با فناوری هوش مصنوعی، فناوری نانو می‌تواند پیامدهای مهمی برای ایمنی و امنیت مصرف‌کننده داشته باشد. یکی از اهداف محققان فناوری نانو طی چند دهه گذشته، ساخت و توسعه تراشه‌های بسیار کوچکی است که می‌تواند در بدن انسان کاشته شوند. در حال حاضر، این سیستم‌ها برای اهداف محدودی به‌ویژه نظارت بر بیماران (مراقبت‌های بهداشتی) مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای مثال، دانشمندان زیست‌فناوری دانشگاه «MIT»، در حال آزمایش قرص‌های کوچکی هستند که ترکیبی از میکروفون، دماسنج و باتری با عملکرد چندگانه در داخل بدن می‌باشد. چنین سیستم‌هایی، می‌توانند اقدامات امنیتی را به میزان قابل‌توجهی بهبود دهند. همان‌طور که برنامه‌های رمزنگاری متمرکز بر مصرف‌کننده، به دنبال سخت‌تر کردن حمله به دستگاه‌های دیجیتال هستند، می‌توان از یک وسیله کاشته شده برای احراز هویت و رمزگذاری استفاده نمود، چیزی که شاید در حال حاضر کمی عجیب و دور از ذهن باشد. با توجه به پتانسیل‌های نانو فناوری، این ایده در دهه آینده، به یک جریان اصلی در تحقیقات امنیت سایبری بدل خواهد شد.

مرجع: «Dark Reading»