پائول آلیویساتوس (Paul Alivisatos)، شیمیدان برجسته و استاد دانشگاه برکلی کالیفرنیا (UC Berkeley)، به پاس نوآوری‌های منحصربه‌فرد و دستاوردهای چشمگیر خود در حوزه فناوری نانو، جایزه پریستلی (Priestley Award) را از آن خود نمود. این جایزه که معتبرترین جایزه انجمن شیمی آمریکا است، برای هفتمین بار به یکی از اعضای آزمایشگاه برکلی (آزمایشگاه ملی وزارت انرژی آمریکا) اعطا می‌گردد.

آلیویساتوس، از پیشگامان حوزه فناوری نانو محسوب شده که به‌صورت ویژه، در زمینه انرژی فعالیت دارد. اهدای مدال پریستلی 2021 به آلیویساتوس، به واسطه تلاش‌های بنیادین وی در زمینه توسعه نانوکریستال‌ها و پیشگامی در مجامع مختلف شیمی و نانوفناوری بوده است. وی تاکنون بالغ بر 400 مقاله تألیف نموده است. تولید پروب‌های فلورسنت، با استفاده از بلورهای نیمه‌هادی در مقیاس نانو، یکی از نوآوری‌های قابل توجه وی بوده که با معرفی این فناوری در سال 1998 میلادی، راه برای توسعه فناوری‌های جدید و هیجان‌انگیز در حوزه زیست‌پزشکی باز شد. وی که در زمینه تجاری‌سازی نوآوری‌های نانویی خود به شدت فعال است، در سال 1999 میلادی، مجوز بهره‌برداری از این فناوری پتنت شده را به شرکت استارت‌آپی «Quantum Dot Corporation» اعطا نمود؛ شرکتی که آلیویساتوس هم یکی از هم‌بنیان‌گذاران آن بوده و تمرکزش بر تجاری‌سازی محصولات نانوکریستالی در تشخیص سرطان و تحقیقات پزشکی است.

آلیویساتوس، در ادامه تحقیقاتش بر نانوکریستال‌های نیمه‌هادی، نشان داد که نقاط کوانتومی می‌تواند یک جزء کلیدی در دیودهای تابشی و سلول‌های خورشیدی باشد. در سال 2001 میلادی، این یافته ارزشمند، مبنای تأسیس شرکتی جدید به نام «Nanosys» شد که باز هم رد پای آلیویساتوس در میان بنیان‌گذاران و هیئت مؤسس آن به چشم می‌خورد. آخرین نوآوری این دانشمند کارآفرین، هدایت تیمی بین‌المللی، برای توسعه تکنیکی با عنوان «SINGLE» بوده که از میکروسکوپ الکترونی برای تصویربرداری از نانوذرات کلوئیدی در مقیاس اتمی استفاده می‌کند. این فناوری، کاربردهای فراوانی برای توسعه پیل‌های سوختی، وسایط نقلیه هیدروژنی و سنتز شیمیایی خواهد داشت.

پائول آلیویساتوس را می‌توان نمونه یک محقق خلاق و نوآور دانست که نه تنها تغییرات اساسی در علوم بنیادین پدید آورده، بلکه با شم تجاری منحصربه‌فرد و علاقه‌مندی به کارآفرینی استارت‌آپی، تجاری‌سازی نوآوری‌هایش را با موفقیت دنبال نموده است.

مرجع: «Berkeley Lab»