دانشمندان موفق به یافتن راهی جدید برای دستیابی به هیدروژن موجود در آب و استفاده از انرژی حاصل از آن شده‌اند. در این فناوری که در مقایسه با روش‌های فعلی بسیار ارزان‌تر است، از فلزات آهن و نیکل برای تجزیه آب و تولید انرژی استفاده می‌شود. در صورتی‌که این فناوری با موفقیت تجاری‌سازی شود، احتمالاً ایده اتومبیل‌های هیدروژنی به یک موضوع داغ در صنعت خودرو بدل خواهد شد. از سوی دیگر، اکسیژن نیز به‌عنوان یک ماده جانبی در فرآیند تولید هیدروژن، عنصری سازگار با محیط‌زیست بوده و می‌توان آن را در فضا آزاد نمود.

در این فناوری که از سوی محققین دانشگاه‌های «Griffith» و «Swinburne» توسعه یافته، از فلزات کم‌هزینه‌ای همچون آهن و نیکل، به‌عنوان کاتالیزوری برای فرآیند تجزیه آب به اکسیژن و هیدروژن استفاده شده است. این فلزات، در عین حال که تسریع واکنش و پایدارسازی آن را به دنبال خواهند داشت، انرژی کمتری را نیز مصرف می‌نمایند. در این کاتالیزور ابداعی، یک رابط نانویی وجود داشته که ذرات آهن و نیکل روی سطح آن قرار گرفته و یک منطقه فعال برای تجزیه آب را فراهم می‌کنند. گفتنی است که آهن و نیکل به وفور در زمین یافت شده و با توجه به فلزات گران‌بهایی مانند پلاتین و ایریدیوم که تاکنون به‌عنوان کاتالیزور در نظر گرفته می‌شدند، فناوری جدید راه را برای توسعه یک فرایند مقیاس‌پذیر و مقرون‌به‌صرفه برای تولید هیدروژن از آب، باز می‌کند. نگاهی گذرا به قیمت آهن و نیکل (به ترتیب 0.13 و 19.65 دلار به ازای هر کیلوگرم) و مقایسه آن با قیمت پلاتین و ایریدیوم (به ترتیب42.13 و 69.58 دلار برای هر کیلوگرم)، ترکیب آهن و نیکل را یک ترکیب ارزان و بسیار کارآمد نشان می‌دهد.

نکته کلیدی در فناوری توسعه یافته، رابط نانویی مورد استفاده بوده که اساساً خاصیت آهن و نیکل را تغییر می‌دهد. به عبارت دیگر، آهن و نیکل به خودی خود کاتالیزورهای خوبی برای تولید هیدروژن نیستند، اما هنگامی‌که فناوری نانو به کمک آن‌ها می‌آید، این مواد هم همچون یک جادو، می‌توانند به کاتالیزورهای خوبی در حد و اندازه‌های پلاتین مبدل شوند. باید منتظر ماند و سرانجام تجاری‌سازی این فناوری منحصربه‌فرد را به نظاره نشست. شاید به زودی نسل جدید خودروها را در خیابان‌ها شاهد باشیم که از آب به‌عنوان سوخت استفاده می‌کنند.

مرجع: «Sci. Tech Daily»