یک تیم تحقیقاتی بین‌المللی، موفق به ساخت یک شبکه عصبی متشکل از نانوسیم‌های فلزی شده که امکان شبیه‌سازی برخی ویژگی‌های عملکردی مغز انسان، نظیر به خاطر سپردن مطالب، یادگیری، فراموشی، هشیار شدن و آرامش را فراهم می‌نماید.

در طی سال‌های اخیر، پیشرفت‌های صورت گرفته در حوزه فناوری هوش مصنوعی «AI»، رو به فزونی نهاده و این نوآوری‌های اعجاب‌آور، جنبه‌های مختلف زندگی بشر را تحت تأثیر خود قرار داده است. اگر چه هوش مصنوعی، اطلاعات را به روشی مشابه با مغز انسان پردازش می‌کند، اما مکانیسم‌هایی که مغز انسان با آن‌ها کار می‌کنند، تا حد زیادی ناشناخته است. علاوه بر این و با وجود مطالعه نورون‌ها و سایر اجزای مرتبط، ماهیت مغز انسان به گونه‌ای است که سؤالات مرتبط با عملکرد مغز، می‌بایست جمعی و به‌عنوان یک کل واحد پاسخ داده شوند. برای مثال، ما هنوز نمی‌توانیم درک کنیم که یادگیری یا فراموشی چگونه انجام می‌گیرد و دستکاری مغز یک فرد زنده در تحقیقات تجربی نیز، تا حدودی امکان‌ناپذیر است. همه این‌ها باعث شده تا مغز و کارکردهایش، همچون یک جزیره اسرارآمیز و ناشناخته باقی بماند. یک رویکرد متفاوت برای تحقیقات، استفاده از سیستم‌های شبیه‌سازی فرآیندهای مغزی است که به این منظور، نانوفناوری می‌تواند بسیار مؤثر باشد.

تیم بین‌المللی مذکور، با تلفیق نانوسیم‌های نقره که توسط یک لایه عایق پلیمری با ضخامت تقریباً یک نانومتر پوشش داده شده‌اند، موفق به دستیابی به ایده شبیه‌سازی عملکرد مغز گردیده که می‌تواند اطلاعات قابل توجهی در خصوص این مخزن اسرار اطلاعاتی نمایان نماید. این نانوسیم‌ها، یک شبکه بسیار پیچیده مانند مغز ایجاد نموده که با اتصال دو نانوسیم، نوعی سیناپس عصبی را شبیه‌سازی نموده و بدین وسیله، عملاً امکان ایجاد یک شبکه عصبی بزرگ برای بررسی مکانیسم‌های مغز، فراهم می‌گردد.

گفتنی است که هوش مصنوعی و ابر کامپیوترهای فعلی، با هدف جستجوی یک راه‌حل کاملاً بهینه و صرفه‌جویی در زمان و هزینه لازم برای یافتن این راه‌حل توسعه یافته‌اند. تفاوت کلیدی شبکه عصبی ابداع شده، در این است که به دنبال یک راه‌حل بهینه نبوده و بیشتر بر اتخاذ تصمیم در سریع‌ترین زمان ممکن تأکید دارد، حتی اگر این راه‌حل، مطلقاً مطلوب نباشد. با توسعه بیشتر این شبکه نانویی، می‌توان به کشف مکانیسم عملکردی مغز، به‌ویژه در حالاتی مانند یادگیری، امیدوار بود.

مرجع: «Nanowerk»