محققین دانشگاه سوری «Surrey»، موفق به توسعه نوعی فیبر کربنی چندلایه و فوق سبک شده‌اند که قابلیت استفاده برای ساخت سازه‌های مستحکم و دقیق را دارا می‌باشد. این فیبرهای نانویی، به منظور بکارگیری در مأموریت‌های فضایی مختلف، قابلیت‌های قابل توجهی داشته و محدودیت‌های نمونه‌های فعلی فیبر کربنی را کاملاً از مرتفع می‌نماید.

پلیمرهای تقویت شده با فیبرهای کربنی سبک و پایدار «CFRPs»، هم‌اکنون نیز در مأموریت‌های فضایی مورد استفاده قرار می‌گیرند. با این حال، کاربردهای آن‌ها با محدودیت‌های قابل توجهی همراه است؛ چرا که این مواد رطوبت را به خود جذب نموده و همین عامل، اثرات منفی بر پایداری و یکپارچگی سازه‌ها خواهد داشت. در این راستا، مهندسین همواره در تلاش بوده تا با بکارگیری روش‌های مختلف و اغلب گران، مانند خشک کردن و احتراق مجدد، این مشکل را به حداقل برسانند. با این وجود، این چالش به طور کامل مرتفع نشده و موفقیت لازم در بسیاری از موارد حاصل نمی‌گردد.

در واکنش به این چالش، محققین دانشگاه «سوری» یک نانوساختار چند لایه تولید نموده‌اند که در عین ضخامت بسیار کم، مشکل آلودگی سطحی آن‌چنانی نداشته و حتی پس از چندین چرخه حرارتی، ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود را حفظ می‌کند. پروفسور راوی سیلوا «Ravi Silva»، مدیر مرکز فناوری‌های پیشرفته دانشگاه «سوری»، با تأکید بر مزیت‌های این کامپوزیت تقویت شده اظهار می‌دارد: «ما اطمینان داریم که این کامپوزیت تقویت شده، پیشرفتی چشمگیر نسبت به روش‌ها و مواد مشابه موجود در بازار است. نتایج آزمایشات نشان می‌دهد که این کامپوزیت، هزینه‌ها و خطرات مرتبط با به‌کارگیری CFRPها در مأموریت‌های فضایی را از بین می‌برد».

جالب اینجا است که یکی از مدیران ارشد «ایرباس» در حوزه تحقیقات و فناوری، با ابراز خشنودی از این نوآوری جالب‌توجه، اظهار داشته: «ما سال‌هاست که در فضاپیماها و سازه‌های فوق دقیق خود، از کامپوزیت‌های فیبر کربنی استفاده می‌کنیم. اما این نوآوری جدید، ما را قادر می‌سازد تا نسل بعدی مواد CFRPها را در مقیاس بالا و با ثبات بیشتری تولید نماییم». گفتنی است که این محصول فناورانه، طی همکاری تحقیقاتی نزدیک و طولانی‌مدت بین دانشگاه «سوری» و «ایرباس» انجام گرفته و حاکی از تعهد دانشگاه و صنعت در توسعه فناوری‌های پیشرفته فضایی و نقش همکاری‌های فناورانه در پیشبرد اهداف مشترک می‌باشد.

لازم به ذکر است که صنایع هوافضا، یکی از صنایع با پتانسیل بالا برای فناوری نانو بوده که همین مسئله، شرکت‌های زیادی را به این حوزه متمایل نموده است. بر اساس گزارش‌های موجود در خصوص بازار نانوفناوری در حوزه هوافضا، پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که در بازه زمانی سال‌های 2017 الی 2025، افزایش سرمایه‌گذاری در فناوری نانو به منظور تولید مواد سبکی که دارای ویژگی‌های مکانیکی مناسبی می‌باشند، بازار این فناوری در صنعت هوافضا را، هدایت می‌نماید. به نظر می‌رسد که دستاورد جدید محققین «سوری» نیز، یکی از همین تلاش‌های قابل توجه بوده که می‌توانند تحولاتی را در این صنعت، به همراه داشته باشد.

مرجع: «Science Daily»