«گزارش بازار نانوپزشکی (نانوداروها) تا سال 2023 میلادی»، حاکی از پیشرفت‌های مهم این حوزه و رشد بازار فناوری نانو در بهداشت و سلامت و همچنین، بیانگر برخی اطلاعات کارا، از جمله محدودیت‌ها، محرک‌ها، چشم‌اندازها، تجزیه‌وتحلیل زنجیره تأمین و معرفی بازیگران کلیدی این حوزه است که به عاملان اصلی و تازه‌واردان این حوزه، کمک می‌نماید تا جزئیات دقیق بازار را درک نموده و در مورد استراتژی کسب‌وکار خود، تصمیم‌گیری نمایند.

بر اساس این گزارش، ارزش بازار جهانی نانوتکنولوژی در حوزه بهداشت و درمان در سال 2017 میلادی، در حدود ۱۵۶.۵۶ میلیارد دلار برآورد شده است. همچنین رشد سالیانه این بازار، در حدود ۱۵.۱٪ برآورد شده است. در این میان، آمریکای شمالی بیشترین تسلط را بر بازار مذکور داشته و نسبت به سایرین، چندین گام پیشی دارد. این پیشی گرفتن، از آنجا ناشی شده است که شرکت‌های داروسازی در ایالات‌متحده، به این باور دست یافته‌اند که نانوپزشکی، موضوع بسیار حائز اهمیت، جدید و در حال گسترشی است و می‌تواند با رساندن دقیق دارو به تومورها، عوارض جانبی را کاهش دهد. همچنین، ایالات‌متحده علاوه بر تحقیق و توسعه مؤثر، اقدامات متعددی را به منظور پیشبرد و توسعه برنامه‌های کاربرد فناوری نانو در پزشکی آغاز نموده است. با توجه به جمعیت زیاد سالمندان، افزایش نیاز به تشخیص پزشکی، افزایش نیاز به درمان سرطان، طرح‌های دولتی و افزایش آگاهی از نانو، استفاده از نانوفناوری در بهداشت و درمان، شاهد رشد چشمگیری بوده است که این روند افزایشی، ادامه هم خواهد داشت.

نانوتکنولوژی در حوزه بهداشت و درمان، یک روش امیدبخش برای درمان سرطان است و در زمینه انکولوژی کاربردهای بسیاری دارد. بر اساس آمار سازمان جهانی بهداشت «WHO»، سرطان، با حدود ۱۴ میلیون مورد ثبت شده در سال ۲۰۱۲ و ۸.۲ میلیون مورد مرگ، یکی از مهم‌ترین علل بیماری و مرگ‌ومیر در جهان است. بنابراین، تقاضا برای نانو مواد در بازار، به منظور جلوگیری از چنین نرخ بالایی، افزایش یافته و انتظار می‌رود که بازار را تکان دهد. محققان بر روی تکنیک‌های جدیدی کار کرده‌اند تا مواد شیمیایی را با ابعاد نانو، به بافت‌های سرطانی برسانند. نانو ذرات، می‌توانند به تنهایی یا به‌عنوان بخشی از یک سیستم بزرگ‌تر، متشکل از چندین نانوذره، استفاده شوند و این سیستم‌ها به دلیل اندازه کوچکشان، به راحتی می‌توانند با مولکول‌های زیستی در سطح یا درون سلول‌ها واکنش داده و تومور را درمان نمایند. نانوذرات، عمدتاً به‌عنوان نانوحامل‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند تا داروها را به سلول‌ها و بافت‌های سرطانی برسانند. با افزایش بروز سرطان و اهمیت نانوپزشکی در روش‌های درمان سرطان، انتظار می‌رود که تقاضا برای نانو مواد در این حوزه، افزایش قابل توجهی یابد.

یکی از معیارهایی که گزارش حاضر بر آن متمرکز شده است، مسئله هزینه داروهای تولیدی توسط فناوری نانو است. اگرچه تقریباً برای همه مسلم شده است که بکارگیری نانوفناوری، می‌تواند کمک شایانی در درمان بیماری‌ها و همچنین کاهش عوارض درمانی ناشی از خود دارو داشته باشد، اما هزینه به نسبت بالای این داروها، چیزی است که قابل چشم‌پوشی نبوده و بازیگران این حوزه بایستی راهکاری برای آن در نظر گیرند. به عنوان مثال، میانگین هزینه هر دوز داروی ضدسرطان «doxorubicin»، حدود 62 تا 162 دلار است، در حالی که «doxil» که یک نانوذره حاوی آن است، 5954 دلار قیمت دارد.  شایان ذکر است که به دلیل ناتوانی صنعت در یافتن راهکار مقرون‌به‌صرفه برای افزایش تولید، هزینه درمان‌های نانوپزشکی بالا باقی مانده و این هزینه بالا نسبت به همتایان سنتی آن، مانع از رشد بازار می‌شود.

بر اساس گزارش مذکور، برخی از بازیگران اصلی این حوزه، عبارتند از: «ABBOTT LABORATORIES»، «COMBIMATRIX CORPORATION»، «GE HEALTHCARE»، « SIGMA-TAU PHARMACEUTICALS Inc.»، «JOHNSON & JOHNSON»، «MALLINCKRODT Plc»، «MERCK & COMPANY Inc»، «NANOSPHERE Inc»، «PFIZER» و «CELGENE CORPORATION»

مرجع: «West Chronicle»