آلژینات‌ها، از مواد بسیار پرکاربرد در زیست پزشکی و همچنین پوشش‌دهی هستند که از طریق جلبک‌های دریایی به دست می‌آیند. با این وجود، خواص مکانیکی ضعیف هیدروژل ساخته شده از این ماده، محدودیت بزرگی برای کاربردهای آن به حساب می‌آید. همین مسئله، محققین مختلف را به فکر فرو برده تا به کمک مواد دیگر و یا فرایندی نوین‌تر، اقدام به بهبود خواص آن‌ها دهند. در همین راستا، یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه «Brown»، موفق به تولید ترکیب جدیدی از این ماده به همراه اکسید گرافن شده‌اند که می‌تواند به صورت کامل، محدودیت پیشین را بر طرف نموده و علاوه بر حفظ خواص قبلی آلژینات‌ها، استحکام دو برابری را فراهم نماید.

نکته حائز اهمیت در خصوص ماده تولید شده، هوشمندی آن در تغییر به صورت نرم‌تر و سخت‌تر بوده که کاربردهای متنوعی، از جمله استفاده در کشت سلولی پویا را به ارمغان می‌آورد. در واقع، مطالعه رفتار سلول زنده، در محیطی که سختی آن تغییر می‌کند، در تحقیقات مربوط به بررسی حرکت سلول‌های سرطانی و سلول‌های ایمنی در اعضای مختلف بدن، بسیار تأثیرگذار است. وجود پیوندهای یونی در ترکیب تولید شده، این امکان را فراهم نموده، تا در واکنش‌های شیمیایی خاصی، قابلیت شکسته شدن این پیوندها فراهم گردد و در نتیجه آن، ترکیب به صورت دینامیک و هوشمند، برای کاربردهای جدید قابل استفاده باشد.

با توجه به این‌که ترکیب آلژینات-اکسید گرافن، مانند آلژینات خالص، خاصیت دفع‌کنندگی چربی‌ها را دارد، این ماده، در ساخت مواد پوششی، جهت دفع چربی‌ها و دیگر جرم‌ها نیز مناسب خواهد بود. لازم به ذکر است که آزمایش‌های انجام گرفته، بیانگر آن است که آلژینات-اکسید گرافن، از رسوب چربی، در سطح شیشه‌ای و در شرایط شدید یونی، جلوگیری می‌نماید که این مسئله، هیدروژل این ماده را برای پوشش دهی و استفاده در سازه‌های دریایی، بسیار کاربردی نموده است. همچنین، این ماده کامپوزیتی، می‌تواند به‌عنوان سنسوری برای نشت نفت و پوشش ضد رسوب، برای بدنه کشتی‌ها، مورد استفاده قرار گیرد.

مرجع: «nanowerk»