الکترولیز آب به کمک الکترودهای نانویی؛ مسیری روشن برای تولید هیدروژن به عنوان منبع انرژی
با استفاده از فناوری نانو، میتوان امیدوار بود که هیدروژن به یک منبع ارزان، تجدیدپذیر و پایدار انرژی بدل شود. محققین دانشگاه منچستر متروپولیتان «MMU»، پس از اخذ یک پژوهانه ۱۰۰ هزار یورویی از شورای تحقیقات مهندسی و علوم فیزیک، در حال تحقیق بر روی نوعی منبع جدید انرژی هستند که میتواند برخی شهرها و مناطق دورافتاده وابسته به واردات بنزین و سایر منابع سوختی برای ژنراتورهای تولید برق را از وابستگی رها سازد.
بنا بر گزارش «Eureka Magazine»، ایده اصلی فناوری جدید، بر پایه تولید هیدروژن از طریق الکترولیز آب استوار شده است. در این روش، حجم زیادی از الکترودهای ارزانقیمت، برای الکترولیز آب بکار گرفته شده و هیدروژن حاصل از آن ذخیرهسازی میگردد و سپس به سلولهای سوختی حمل میشود. این انرژی، بهعنوان یک منبع مطمئن و کارآمد، حتی در مقایسه با انرژی خورشیدی، باد، جزر و مد و موجهای دریا و اقیانوس، میتواند برق مصرفی مناطق مختلف را تأمین نماید.
دکتر «ساموئل رولی نیل»، در این زمینه میگوید: «جوامع ایزوله میبایست در زمینه تأمین انرژی تا حدی خودکفا باشند؛ چرا که به دلیل دشواریهای متعدد در زمینه خطوط لوله گاز، مجبور به استفاده از سوختهای گرانقیمت هستند. این یک فرصت عالی برای عرضه یک جایگزین کمتر آلاینده در مقایسه با تکنیکهای تولید انرژی مبتنی بر سوختهای فسیلی است و در عین حال، در مقایسه با برق تولیدشده توسط انرژیهای پاک، مانند جزر و مد و خورشیدی که قابلیت کنترل کمتری با توجه به میزان تقاضای مصرفی داشته و ذخیرهسازی آن (مثلاً از طریق باتریها) پرهزینه و همراه با مخاطرات ایمنی است، پایدار و کمهزینه خواهد بود. هیدروژن حاصل از الکترولیز، میتواند یک جریان پیوسته از گاز قابلحمل فراهم نماید که برخلاف سوختهای فسیلی، تنها محصول جانبی حاصل از سوخت آن، آب و اکسیژن بوده که برای محیط کاملاً بیضرر است».
گفتنی است، تمرکز تیم تحقیقاتی بر توسعه الکترودهای جدید مبتنی بر نانوفناوری (مانند گرافن) است، تا بتوان آنها را جایگزین الکترودهای سنتی ساختهشده از عناصر فلزی گرانقیمت پلاتین و ایریدیوم نمود. تولید انبوه الکترودهای جدید، برای کاربردهای صنعتی امکانپذیر بوده و مرکز انرژی دریایی اروپا، در تحقیق پیرامون قابلیتها و عملکرد الکترودها در سلولهای سوختی، همکاری خواهد کرد. پیشبینی میشود که پس از فاز توسعه الکترودها در دانشگاه که تقریباً 6 ماه به طول میانجامد، پکیج الکترولیز در اسکاتلند نصب شده و با اتصال به یک سیستم انرژی تجدیدپذیر، آزمونهای آب و هوایی به مدت 6 ماه دیگر ادامه یابد.
مرجع: «Eureka Magazine»
هنوز نظری وارد نشده است!
نظر خود را ارسال نمایید
پست الکترونیکی شما انتشار پیدا نمی کند.