بکارگیری نانوذرات در اپتوژنتیک و دسترسی به سلول‌های مغزی
دانشمندان موفق به دستیابی به راهکاری جدید برای ارسال نور به لایه‌های عمقی مغز شده‌اند.؛ در این فناوری که می‌تواند انقلابی شگرف در کنترل نورون‌ها و توسعه روش‌های درمانی غیرتهاجمی ایجاد نماید، از فناوری نانو جهت ارسال نور به لایه‌های درونی مغز که امکان دسترسی به آن‌ها تا کنون وجود نداشت، استفاده شده است.
بنا بر گزارش وب‌سایت «Nanowerk»، دانشمندان علوم اعصاب در مواجهه با ساختار لایه‌های عمقی مغز با محدودیت‌هایی مواجه بوده‌اند که همین عامل موجب شده تا دستکاری و کنترل سلول‌های مغز با استفاده از امواج نوری در یک دهه اخیر با استقبال بسیاری روبرو گردد. این روش که اپتوژنتیک نامیده می‌شود، می‌تواند بسیاری از محدودیت‌های موجود را از میان بردارد. با این حال، به گفته «توماس مک هاگ»، رهبر گروه پژوهشی مؤسسه علوم مغزی «RIKEN» در ژاپن، تابانیدن نور به مغز نیاز به فیبرهای نوری سازگار با مغز دارد. این گروه توانسته‌اند، روشی جدید برای این کار توسعه دهند که در آن از نانوذراتی تحت عنوان «Up-conversion nanoparticles-UCNP» برای تحریک لایه‌های مغز و نورون‌های عصبی استفاده می‌شود. نانو ذرات یاد شده با جذب نور نزدیک به اشعه مادون‌قرمز و انتشار فوتون‌های نوری قابل مشاهده به مناطقی که روش‌های اپتوژنتیک استاندارد به آن دسترسی ندارند، نورون‌های مناطق مختلف مغز را تحریک و کنترل می‌نماید. «UCNP»ها علاوه بر فعال کردن نورون‌ها، می‌توانند برای مهار آن‌ها نیز بکار گرفته شوند. برای مثال، تحقیقات آزمایشگاهی فناوری جدید نشان می‌دهد که از این روش می‌توان برای کنترل و تسکین تشنج‌های آزمایشی در موش‌ها استفاده نمود. مک هاگ در این زمینه می‌گوید: «نانوذرات، امکان ارسال نور به مناطق غیر قابل دسترس را فراهم می‌آورند که به‌طور بالقوه می‌تواند درمان‌های غیرتهاجمی را اثربخش نماید.»
نکته قابل توجه این است که «UCNP»ها کاملاً پایدار و سازگار با محیط مغز بوده که آن‌ها را برای استفاده طولانی‌مدت مناسب می‌سازد. علاوه بر این، پراکندگی به نسبت پایین این نانوذرات، بدین معنی است که می‌توان از آن‌ها برای هدف قرار دادن نورون‌های خاص نیز استفاده نمود. این نانوذرات با توجه به ویژگی‌های یاد شده می‌تواند جایگزینی بسیار مناسب برای فیبرهای نوری در روش‌های اپتوژنتیک فعلی به شمار رود. گفتنی است، توسعه فناوری جدید با همکاری محققین و دانشمندان مؤسسه «RIKEN»، دانشگاه ملی سنگاپور «NUS»، دانشگاه توکیو و دانشگاه جان‌هاپکینز آمریکا انجام گرفته است.
مرجع: Nanowerk
هنوز نظری وارد نشده است!
نظر خود را ارسال نمایید
پست الکترونیکی شما انتشار پیدا نمی کند.