حذف سریع میکروپلاستیک‌ها از آب به کمک نانوفناوری
محققان موفق به توسعه نانوستون‌های مغناطیسی شده‌اند که می‌تواند در کمتر از یک ساعت میکروپلاستیک‌ها را از داخل آب حذف نماید. به کمک این فناوری، میکروپلاستیک‌هایی که هزاران بار کوچکتر از آن‌هایی هستند که در حال حاضر توسط تصفیه خانه‌های فاضلاب قابل شناسایی می‌باشند نیز حذف خواهد شد.
میکروپلاستیک‌ها همه جا هستند؛ از زباله‌های پلاستیکی کوچک در برف‌های تازه قطب جنوب گرفته تا کشف وجود آن‌ها در نمونه‌های شیر مادر! این تهدید در همه جا وجود دارد. در نتیجه وجود این خطر بزرگ، محققان زیادی در تلاش هستند تا به خلاص شدن از شر این میکروپلاستیک‌ها کمک کنند. در همین راستا، اخیراً محققان پرینستون از سفیده تخم مرغ برای ایجاد یک آئروژل سبک و متخلخل استفاده نموده‌اند که می‌تواند میکروپلاستیک‌ها و نمک را از آب حذف کند. ماه گذشته نیز محققان رباتیک دانشگاه «Surrey» یک ماهی رباتی ساختند که در آب حرکت می‌کند و دهان خود را برای به دام انداختن میکروپلاستیک‌ها در یک حفره داخلی باز نگه می‌دارد.
به گفته پروفسور نیکی اشتیاقی (Nicky Eshtiaghi)، محقق ارشد در دانشگاه «RMIT» ملبورن، به کمک روش‌های موجود ممکن است چند روز طول بکشد تا میکروپلاستیک‌ها از آب حذف شوند. در همین راستا، اشتیاقی و همکارانش یک اختراع ارزان و پایدار ارائه نموده‌اند که می‌تواند تنها در یک ساعت، به نتایج بهتری دست پیدا کند. این تیم، جاذب‌هایی تولید نموده‌اند که می‌تواند میکروپلاستیک‌ها را از آب حذف نماید. این جاذب‌ها به شکل پودری و با ساختاری نانوستونی بوده که از مواد دورریختنی ساخته شده‌اند.
اشتیاقی در این خصوص می‌گوید: «ساختار نانو ستونی که ما برای حذف این آلودگی‌ها، که دیدن آن‌ها غیرممکن بوده اما برای محیط‌زیست بسیار مضر هستند، طراحی کرده‌ایم، از مواد دورریختنی بازیافت شده و می‌توان چندین بار از آن‌ها استفاده کرد. جاذب با استفاده از نانومواد ساخته شده که پس از مخلوط شدن در آب، می‌تواند میکروپلاستیک‌ها و آلاینده‌های محلول را جذب کند.»
محمد حارث (Muhammad Haris) که دانشجوی دکتری و از دست‌اندرکاران این کار تحقیقاتی است، در خصوص دستاورد تیمش می‌گوید: «در مقایسه با سایر اختراعات که فرایند کاری آن‌ها روزها به طول می‌انجامد، به کمک دستاورد ما کل فرایند تنها در یک ساعت انجام می‌شود. این نانومواد حاوی آهن است که نقش کلیدی در کمک به استفاده از آهنرباها ایفا نموده و به راحتی می‌توانند میکروپلاستیک‌ها و آلاینده‌ها را از آب جدا کنند. نکته مهم دیگر این است که این مواد منجر به ایجاد آلاینده‌های ثانویه یا ردپای کربن نمی‌شوند.»
گفتنی است که این تیم اکنون به دنبال همکاران صنعتی هستند که می‌توانند در کاربرد این ماده در تصفیه خانه‌های فاضلاب کمک کنند. اشتیاقی در خصوص پتانسیل تجاری فناوری خود ابراز داشته: «توسعه روشی مقرون به صرفه برای غلبه بر چالش‌های ناشی از میکروپلاستیک‌ها ضروری است. افزودنی ما می‌تواند میکروپلاستیک‌هایی هزاران برابر کوچکتر از آن‌هایی که در حال حاضر توسط تصفیه خانه‌های فاضلاب موجود قابل تشخیص هستند را حذف نماید و این یک پیروزی بزرگ برای محیط‌زیست و اقتصاد دایره‌ای است.»
مرجع: «Interesting Engineering»
هنوز نظری وارد نشده است!
نظر خود را ارسال نمایید
پست الکترونیکی شما انتشار پیدا نمی کند.