محققین دانشگاه ایلینویز (Illinois)، از نانوذرات پوشیده شده توسط نوعی قند به نام مانوز (mannose)، برای جلوگیری از فیبروز ریوی استفاده نمودند. این نانوذرات، با متوقف نمودن افزایش جمعیت سلول‌های ماکروفاژ که در ایجاد اسکار ریه نقش دارند، به درمان فیبروز ریوی کمک می‌کنند.

یکی از دلایل اصلی فیبروز ریه، فعال شدن سلول‌های ایمنی مضر است که باعث التهاب بیش از حد می‌شود. تنگی نفس، سرفه‌های مزمن و کاهش قابلیت تأمین اکسیژن مورد نیاز بدن، از جمله علائم فیبروز ریه بوده که می‌تواند منجر به عوارض بسیار خطرناک و از دست رفتن زندگی بیمار شود. پلتفرم درمانی مبتنی بر نانوذرات، با ارسال نوکلئوتید، تولید پروتئین‌های محرک اسکار را مسدود نموده و از این طریق، به جلوگیری از گسترش بیماری و مهار آن کمک می‌کند.

اگرچه محققین اعلام نموده‌اند که این روش درمانی هنوز برای انجام تست‌های کلینیکال آماده نیست، اما موفقیت آن در مدل‌های حیوانی، امیدواری بسیار زیادی به وجود آورده که برای این بیماری که تاکنون درمانی قطعی و دقیق وجود نداشت، ارائه یک روش درمانی مؤثر امکان‌پذیر گردد. فرآیندهای التهابی بدن بسیار پیچیده بوده و یافتن درمان برای بیماری‌هایی که در نتیجه التها‌ب‌های طولانی‌مدت یا بیش از حد ایجاد می‌شوند، بسیار دشوار است. دلیل اصلی مشکل اینجا است که درمان‌هایی که از التهاب‌های مضر جلوگیری می‌کنند، از التهاب‌های مفید که با عفونت‌ها مبارزه کرده و جراحات را بهبود می‌بخشند هم جلوگیری می‌کنند. این در حالی است که روش جدید مورد استفاده، به صورت هدفمند عمل نموده و فقط با التها‌ب‌های مضر برخورد می‌کند.

پوشش مانوز نانوذرات، با چسبیدن به ماکروفاژها (نوعی گلبول سفید موجود در همه اندام‌ها)، فیبروز را متوقف می‌کند. محققین دریافته‌اند که ماکروفاژهایی که باعث فیبروز ریه می‌شوند، دارای سطوح بسیار بالایی از مانوز هستند. با دستیابی به سطوح این ماکروفاژهای محرک اسکار و گیرنده‌های مانوز، هدف‌گیری و توقف آن‌ها ممکن می‌گردد. در واقع، هنگامی که نانوذره به گیرنده سلول متصل می‌شود، نوکلئوتید بارگذاری شده در نانوذره را تحویل داده و در نتیجه، توانایی ماکروفاژ را برای ساخت مقادیر بیش از حد پروتئین که در تشکیل اسکار نقش دارد، مسدود می‌کند.

پروفسور اسرار مالیک (Asrar Malik)، رئیس بخش فارماکولوژی و پزشکی بازساختی ایلیونز در خصوص مطالعات انجام شده و پتانسیل قابل توجه آن می‌گوید: «ماکروفاژها سلول‌هایی پیچیده و عجیب هستند. رویکردی که تیم ما در پوشش نانوذره با شکر برای اتصال به گیرنده مانوز اتخاذ کرد، روشی جالب و دقیق برای اطمینان از تحویل هدفمند RNA به این زیر مجموعه از سلول‌ها است.»

لازم به ذکر است که نانوذرات مورد استفاده در این آزمایش‌ها، از پروتئینی به نام آلبومین فرموله شده است. نکته جالب اینجا است که تیم مالیک برای اولین بار در سال 2014 میلادی کشف کرد که از نانوذرات آلبومین می‌توان برای سرکوب دقیق التهاب‌ها استفاده کرد و مبتنی بر همین موضوع، استارت‌آپی با عنوان «Nano Biotherapeutics»، تأسیس گردید.

مرجع: «News wise»