"ایده‌ی خوبی است باید ابتکار داشته و آن را عملی کنید." چند بار تا بحال شما با جمله‌ی بالا مواجه شده‌اید؟ و معمولا در ادامه چه اتفاقی افتاده‌است؟ بیشتر مواقع هیچ! بیشتر ایده‌ها دست نخورده باقی می‌مانند بدلیل اینکه ما جسارت، کاردانی، زمان و پول لازم را نداریم. حتی زمانی که ما این امکانات را هم داشته باشیم زنده‌کردن ایده‌ها مثل زندگی بخشیدن به یک کودک است. همسرم معتقد است که همیشه قبل از شادی درد و سختی وجود دارد.

شور و اشتیاق به کارآفرینی جهانی است. در سال ۲۰۱۵ بریتانیا ۶۰۸۱۰۰ شرکت، دره سیلیکون ۲۳۰۰۰ استار‌ت‌آپ در سال و چینی‌ها رقم عجیب یعنی چیزی حدود هفت کسب و کار در هر دقیقه راه اندازی می‌کردند. آنچه بین این کارآفرینان مشترک بوده سوا از علایق شخصی پیشروی به سمت موفقیت بوده است.

چگونه افراد مبتکر و خلاق را برای سازمان خود پیدا کنیم؟ چگونه می‌توانید به یک فرد خلاق و مبتکر تبدیل شوید؟این پرسش‌ها مواردی هستند که معمولا مدیران اجرایی تازه‌کار پاسخی برای آن پیدا نمی‌کنند. اما این افراد بخوبی می‌دانند که وجود توانایی در ابتکار عمل و خلاقیت تنها راز پنهان موفقیت است. متاسفانه اغلب افراد اطلاعات بسیار کمی در مورد فاکتورهایی که یک فرد را نسبت به فرد دیگر خلاق‌تر می گرداند در اختیار داریم.

در زمان‌های نه چندان دور، توانایی در خلق تجسم هوشمندانه‌ای از اطلاعات و داده‌ها مهارت بسیار جالب و قابل توجهی بود. در بیشتر بخش‌ها، این مهارت برای مدیران داده‌گرا، کسانی که به داده‌ها و طراحی آن‌ها اهمیت می‌دادند، بسیار مناسب بود و عاملی بود تا تصمیمات حساب‌شده‌ای را برای انجام سرمایه‌گذاری‌های درخواستی انجام دهند. اما این رویه تغییر کرده است، در حال حاضر ارتباط بصری مهارت بسیار ضروری برای تمام مدیران است. زیرا به اعتقاد اغلب مدیران، تنها راهی که می‌توان سیاست کاری و بروکراسی اداری را به نحوه احسنت درک کرد همین راه است.

ما همواره با مباحثی درباره خلاقیت و نوآوری مواجه بوده‌ایم، زمانیکه شعار تجاری معروف هنری فورد مطرح شد این نظریه با تمسخر برخی مواجه گردید. دو گروه مخالف یکدیگر در برخورد با این نظریه شکل گرفتند: یک گروه با اشتیاق فراوان در مورد ارزش و اعتبار نوآوری در ارتباط با بازخوردی که از طرف مشتریان دریافت کرده بودند صحبت می‌کردند، و در طرف دیگر برخی معتقد بودند که نوآوری حقیقی از دیدگاه‌های بسیار باارزش و منحصر بفرد بوجود می‌آید. گروه دوم حامی افرادی بودند که بازار و تجارت را نادیده گرفته و صرفا محصولی را با دیدگاه ارزشمندی که دارند برای آیندگان تولید می‌کنند و به نیاز امروزه مشتری توجهی ندارند.